Ufak bir beylik düşleyin, on bin atlıdan oluşan… Ve karşılarında dünyanın dört yanından destek gören bir devlet. Sık ormanlar arasında, yaylaların tepesinde amansız mücadeleler düşleyin. Türkmenleri kimse durduramadı. İmparator, sarayının penceresinden bakarken yine onların kıl çadırlarını ve şahbaz atlarını görüyordu. 14. yüzyıl başları: Çepniler, Trabzon’u bertaraf etti! Rum koloniler surların arasına sıkıştı kaldı. “Keçi Çobanı” dedikleri adamlar onları vergilendirdi. Yaşadıkları yer için kira verdiler, çünkü bu toprakların asıl fatihi Türklerdi. Unutulmuş, unutulmaya yüz tutmuş ve hatta bizzat unutturulmaya çalışılmış Bayramoğulları Beyliği’ni destancı kaleme aldı. Bu, bir hikayenin daima hatırlanacak başlangıcı olacak. Ben yazdım, bengü kalsın. Nesiller bunu okuyup daha çok araştırsın, bilsin diye yazdım. Bilin ki; bu toprakları bize vatan kılan bir Danişmend, Kuşdoğan, Bayram, İbrahim ve Süleyman Bey’ler dahil nicesi gelip geçti. Baki kalan, Türk’ün ulu mefkuresiydi.
