Şu anda bunları yazarken gülüyorum. Farklı olmayı yanlış anladığım gibi, kaçmayı da yanlış uyguladım. Hep kendime kaçtım. İçimi kendimle doldurmaktan daha fazlası gelmedi elimden.
Sessizlik rahatsız edicidir. Kimi zaman insan sırf sessizliği kırmak için ruhunun bir köşesine sakladığı sözleri düşüncesizce harcamaya başlar. Oysa sessizlik, ağırbaşlılıkla karşılanacak bir gereklilik değil midir ?
‘Durmadan değişiriz; bir kitabın her okunuşu, her yeniden okunuşu, o her yeniden okunuşun her hatırlanışı o kitabın metninin yeniden keşfedilişidir. Bu yüzden, denilebilir ki, bir kitabın metni de Heraklietos’un ırmağıdır.’