En Yeni Karşılıklı Yardımlaşma Sözleri ve Alıntıları
En Yeni Karşılıklı Yardımlaşma sözleri ve alıntılarını, en yeni Karşılıklı Yardımlaşma kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Karşılıklı mücadelenin yerine karşılıklı barışı geçiren ilk insanlar -onları bu ilerlemeyi yapmak zorunda bırakan neden ne olursa olsun- toplumu yarattılar.
Sayfa 59Kitabı okuyor
Tüm insan yaşamının bir dizi savaş ve katliamdan başka bir şey olmadığı da rahatlıkla ileri sürülebilir.
Sayfa 47Kitabı okuyor
"En kurnazlar ve en uyanıklar" sosyal yaşamın ve karşılıklı desteğin avantajlarını anlayanlar karşısında elenir.
Sayfa 29Kitabı okuyor
Bireyin, kendi dışındaki herkesin haklarını kendininkini eşit kabul etmesini sağlayan şey, -içgüdü düzeyinde bile olsa- insani dayanışma bilincidir, karşılıklı yardımlaşma pratiğinin her bir kişiye verdiği gücün bilinçsiz de olsa farkına varılmasıdır, her bir kişinin mutluluğunun herkesin mutluluğuna sıkı sıkıya bağlı olduğu duygusudur ve belli belirsiz bir adalet ve hakkaniyet duygusudur.
Sayfa 10Kitabı okuyor
Hayvanlar Arasında Karşılıklı Yardımlaşma
Zoolojide ve insanı ele alan tüm bilimlerde, hayatta kalma mücadelesinin acımasız yasası olarak adlandırılan şey üzerinde sürekli durulmaktadır. Fakat, karşılıklı yardımlaşma yasası olarak adlandırılabilecek bir başka yasanın varlığı unutulmaktadır ve bu yasa, en azından hayvanlar için, birincisinden daha önemlidir.(Kessler, 1880)
Kaos YayınlarıKitabı okudu
Bilgi, kavrama, analiz, sentez, değerlendirme...
Neredeyse tüm tarihsel belgeler aynı karakterdedir; barış ihlalleriyle ilgilidir, barışla değil. Öyle ki en iyi niyetli tarihçi bile, tarif etmeye çabaladığı döneme dair bilinçsizce yanlış bir tablo çizer. Çatışmalar ile birlikte arasındaki gerçek oranı yeniden bulmak için, geçmişin kalıntıları arasında tesadüfen korunmuş binlerce sıradan olgu ve gözden kaçmış bilgiyi titizlikle analiz etmemiz gerekir; sonra da bunları karşılaştırmalı, etnolojinin yardımıyla yorumlamalı ve insanları bölen şeylerden söz edildiğini defalarca işittikten sonra, onları bir arada tutan kurumları da taş üstüne taş koyarak yeniden inşa etmeliyiz.
İlk insan toplulukları, üst düzey hayvanların sonraki gelişimidir
Darwin, tek başlarına yaşayan maymunların asla insana dönüşemeyeceğini gayet iyi kavramıştı; insanın goril gibi güçlü fakat sosyal olmayan bir türden değil, şempanze gibi önemli ölçüde zayıf fakat toplumsal bir türden geldiğini kabul etmişti.
"Rekabet yok! Rekabet türe her zaman zarar verir, bundan kaçınmanın sayısız yolu vardır!" Doğanın eğilimi bu yöndedir, her zaman tam anlamıyla gerçekleşmese de mevcut eğilim hep budur. Çalının, ormanın, okyanusun bize söylediği parola budur. "Birleşin! Karşılıklı yardımlaşın! Herkese ve her birinize en büyük güvenliği; fiziki, entelektüel ve ahlâki bakımdan varoluşun ve ilerlemenin en iyi garantisini sunan en emin yol budur." İşte doğa bunu bize öğretir, kendi sınıfları içinde en üstün konuma ulaşmış erişmiş hayvanların yaptıkları budur. İnsanın - en ilkel insanın - yaptığı da budur...
Doğa, çeşitliliğin kendisidir, olası tüm karakter nüanslarını, en basitinden en karmaşığına kadar sunar; bu nedenle çok genel savlarla tasvir edilemez. Hatta bir ahlâkçı bakış açısıyla hiç değerlendirilemez, çünkü ahlâkçıların bakışı doğanın gözlenmesinin, büyük ölçüde bilinçsiz bir sonucundan başka bir şey değildir.
Bireyin, kendi dışındaki herkesin haklarını kendininkine eşit kabul etmesini sağlayan şey, (içgüdüsü düzeyinde bile olsa) insani dayanışma bilincidir, karşılıklı yardımlaşma pratiğinin her bir kişiye verdiği gücün bilinçsiz de olsa farkına varılmasıdır, her bir kişinin mutluluğunun herkesin mutluluğuna sıkı sıkıya bağlı olduğu duygusudur. Yüksek ahlâki duygular, bu geniş ve zorunlu temelde yükselir.
“kötülük ölümdür, iyilik yaşamdır”
Avrupa’lılar Amerika’ya yerleştiklerinde, orada öyle büyük miktarda bizonla karşılaştılar ki, Bu hayvanların göç eden bir sürüsü yollarına çıktığında bu öncü göçmenler durup beklemek zorunda kaldılar. Bizonların kalabalık sürülerinin geçişi kimi zaman iki, üç gün sürüyordu. Ve Ruslar Sibirya’da mülk edindiklerinde, orayı karaca, antilop, sincap ve diğer sosyal hayvanlarla öylesine dolu buldular ki, Sibirya’nın fethi yüz yıl boyunca süren bir av seferinden başka bir şey olmadı. Doğu Afrika’nın çayırlık ovaları hâlâ zebra, Afrika karacası ve diğer antilop sürüleriyle doludur.
Hayatta kalma mücadelesi bu iki yamyla -gerçek anla mıyla ve metaforik anlamıyla- incelenmeye başlandığında ilk göze çarpan şey, evrimcilerin çoğunun kabul ettiği gibi yal nızca yavru yetiştirmek için değü, tek tek canlıların güvenli
ği ve gerekli besini sağlamak için de karşılıklı yardımlaşma olgulanna bolca rastlandığıdır. Hayvanlar âleminin birçok kategorisinde karşılıkh yardımlaşma kuraldır. En alt düzey ha}rvanlar arasında büe karşıhklı yardımlaşmayla karşılaşı- nz; günün birinde sudaki yaşamı mikroskopla inceleyen göz lemcilerin mikro-organizmalar arasında bilinçsiz karşıhkh destek olgularım bize göstermelerine de hazır olmahyız. Ter mitler, karıncalar ve arılar hariç, omurgasızlann yaşamı hakkındaki bilgimizin son derece sınırlı olduğu doğrudur; bu nunla birlikte, alt düzey hayvanlarla ilgili olarak bile, gayet iyi kanıtlanmış işbirliği olguları toplayabiliriz. Çekirgelerin, tavuskelebeklerinin, ateşböceklerinin, ağustosböceklerinin, vs. gösterdiği sayısız ortak çaba gerçekte pek az bilinmektedir.
fakat yalnızca varlıkları bile, karıncalann ve arıların göçlerinde geçici işbirliği ilkeleriyle aşağı yukarı aynı ilkelere göre örgütlenmiş olmaları gerektiğini göstermektedir.
Kuşkusuz, hayatta kalma mücadelesini inkâr etmiyorum, fa kat hayvanlar âleminin, özellikle insanlığın tedrici gelişiminin, birbiriyle mücadeleden çok karşılıklı destekten güç aldığını sa vunuyorum... Tüm organik varlıkların iki temel ihtiyacı vardır: Beslenme ve türün üremesi. Birincisi onlan karşılıklı mücadele ye ve imhaya yöneltirken, türü koruma ihtiyacı onlan birbirine yakınlaştınr ve birbirlerine destek olmaya yöneltir. Fakat, orga nik dünyanın evriminde -organik varlıklann tedrici değişimin de- tek tek varhklar arasındaki karşılıklı dayanışma onlann bir- birleriyle mücadelesinden çok daha önemli bir rol oynar.”'*