"Delirmekten korkuyorum. Belki deannemin istediği bu ama anneler çocuklarının kötülüğünüistemez değil mi? Belki de benimki istiyordur. Ben de mi öyleydim? Keşke zihnimin içinden geçen çürümüş düşünceler sürüsünü kurşunadizse birileri. Şimdi üçe kadar sayacağım ve yine çığlıkatacağım! Yine bağlayacaklar beni yatağa. Bile bile bağıracağımçünkü içimdeki sesler başka türlü susmayacak. Üç, iki,biiirrr ve …"
Zıt duyguların, ikilemlerin,kararsızlıkların ortasında kalan küçük kahramanımızın yaşamöyküsü; Elif Nihal Altan’ın pürüzsüz, gerçekçi ve sakindilinde filizleniyor. Kalıtsal aile travmalarındanizler gördüğümüz Kavin ’de,içinde büyüdüğümüz ailenin ve özellikle anne sevgisininönemine tanıklık ediyor, bu sevgiden mahrum büyüyen çocuklarıngeleceklerini nasıl inşa ettiklerini, yaşamın dik merdivenleriniçıkarken nasıl zorlandıklarını şaşkınlık ve hayranlıkla izliyoruz.
İnsanın ruhsal yolculuğuna yârenlik eden romanda ilmik ilmik işlenen her bir duygu, kalbimizin derinliklerinde yankılanacak. Yeter ki o sese kulak verelim!
