Kayıp Hayaller Kitabı
Hasan Ali ToptaşEn Eski Kayıp Hayaller Kitabı Gönderileri
En Eski Kayıp Hayaller Kitabı kitaplarını, en eski Kayıp Hayaller Kitabı sözleri ve alıntılarını, en eski Kayıp Hayaller Kitabı yazarlarını, en eski Kayıp Hayaller Kitabı yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"İnsanların aynı şeylere baka baka artık kör olduklarını düşünürüm bazen; aralarında yaşayıp gittiğimiz halde bizi bir türlü göremediklerini, görseler bile tanıyamadıklarını ya da başka birileri zannettiklerini düşünür de hepimiz için üzülürüm. Yazık derim şu insanlığa, ah ne kadar yazık.."
Ama sonuçta oradan daha ferah, oradan daha geniş ve daha derin bir yer yokmuş gibi, kendimi gene tavana bakarken buluyordum.
Belki de kasabanın üstünde asa tıkırtılarını andıran yorgun kanat sesleriyle uçup duran bir kuşum artık ben, miniminnacık bir bulutum, ya da ne bileyim, sokaklarda savrulan herhangi bir şeyin hâlâ görülememiş herhangi bir yanıyım.
Sayfa 46
İçimde sakladıklarımla yıllarca hem hayat buldum, hem de yanıp kavruldum.
Sayfa 37
Ulaşılan her şeyde ulaşılamayan bir başka şeyin yokluğu vardır ve o, onun kadar noksandır.
Sayfa 38
...gerçek nereye ve nasıl gizlenirse gizlensin arada bir kendiliğinden parlayıp söner...
Sayfa 43
İhtiyarlığın getirdiği kuruntulardan biri de budur herhalde diye bazen teselli ediyorum kendimi, yani ölümün eşiğine yaklaştıkça insan yaşadığına inanamayıp varlığından kuşkulanmaya başlıyordur da, böylece hem ölümle buluşmasını çabuklaştırıyor, hem de onu daha katlanır bir hale sokuyordur.
Sayfa 53
İnsanın en ağır yükü her zamanki gibi gene kendisi...
Sayfa 74
İnsanı sonsuzluğa götürüp getiren bitimsiz sandığımız ve pekâlâ aldandığımız bazı sevinçleri düşünüyordum sözgelimi, budalaca hareketlerden doğan sabun köpüğü neşeleri, rastlantılardan yontmaya alıştığımız gülünesi mutlulukları, yokluğundan yola çıkarak abarta abarta neredeyse kutsallaştırdığımız kof doyumları ve daha birçok akla gelmedik şeyi ve şeyleri kimi zaman aydınlatıp kimi zaman karartan öteki şeyleri düşünüp, bütün bunların kör bir asa sallayışından başka hiçbir anlama gelemeyeceğini kendi kendime bir kere daha tekrarlıyordum.
Sayfa 178