Hammurabi zamanından az sonra, yaşayan bir dil olmaktan çıkan Sümerce, yalnızca Babilli rahiplerin dini vecibeleri için kullanılmış ve bundan dolayı, Eski Doğu'nun kilise Latincesine benzer bir şekilde rahip okullarında ölü bir dil olarak okutulmuştur.