Nietzsche'nin bir sözü var: "Unutan İyileşir" Dünyanın böyle döndüğünü sanmıyorum.
Üzerinden ne kadar zaman geçerse geçsin, gözün gördüğünü aklın unutması mantıklı gelmiyor bana. Unuttum diyen; eşyalarla dolu karanlık bir odada, her şeyin üzerine kapkara bir örtü örtse mesela; hiç yokmuş gibi onların üzerinden yürüyebilir mi? Görmezden gelebilir,evet, yok sayabilir belki ama inkâr edemez .
O anılar yaşandı
Sen oradaydın
O duyguları hissettin
Şimdi göğsünden söküp atamazsın öylece.
Geçmiş bir kıyafet değil; istediğinde giyip istemediğinde çıkaramazsın.
Ama ya o karanlık odada, her şeyin üzerinde bir örtü olduğunu bilmiyor, adım dahi atmıyorsan ve hiç atmadıysan içeri; bir gölün dibine çökmüş geçmişini hatırlayabilir misin?