Kırık Hayatlar
Halid Ziya UşaklıgilKırık Hayatlar Gönderileri
Kırık Hayatlar kitaplarını, Kırık Hayatlar sözleri ve alıntılarını, Kırık Hayatlar yazarlarını, Kırık Hayatlar yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Biz o kadar şen, o kadar bahtiyardık, niçin şimdi böyle bir duvar kenarında, terk edilmiş, can çekişiyoruz?"
Sayfa 81 - Can Yayınları, 1. Basım: Haziran 2020, İstanbulKitabı okudu
"Beni sevdiğinize yahut hep seveceğinize emin olmak mümkün değil ki!"
Sayfa 80 - Can Yayınları, 1. Basım: Haziran 2020, İstanbulKitabı okudu
Haydi Vedide, bir parça ağla!
Sayfa 80 - Can Yayınları, 1. Basım: Haziran 2020, İstanbulKitabı okudu
Hayatının mutluluğunda sürekli bir endişesi vardı ki onu en şen saatlerin arasında bile arayıp bularak takip ederdi: Bu mutluluğun devam edememesi; bir gün, en beklenmeyen, en umulmayan bir dakikada bir darbenin bu mutluluğu kırıp mahvetmesi ihtimali...
Sayfa 79 - Can Yayınları, 1. Basım: Haziran 2020, İstanbulKitabı okudu
Birden bu mesut gün böyle hüzünlü bir sonla bitivermişti.
Sayfa 79 - Can Yayınları, 1. Basım: Haziran 2020, İstanbulKitabı okudu
Vedide arkasında düşünen kocasına bakmayarak, şimdi artık karanlıklaşan boş odaya bir göz gezdirdi. Kalbinde belirsiz bir soru vardı: Kendi evi, kendi yeni evleri ne olacaktı? Etrafında sallanıp yıkılan evlerin arasında, beyaz cephesinde her gün taze bir mutluluk ve sevinç pırıltısı parlayarak, hep sıhhatinin neşesiyle gülümseyerek devam edemeyecek miydi?
Sayfa 78 - Can Yayınları, 1. Basım: Haziran 2020, İstanbulKitabı okudu
Aldatmalar...
Vedide gözlerinde belirmeye hazır iki damlayla,
"Ah! Bu erkekler," dedi.
Ömer Behiç dudaklarının arasından ilave etti:
"Bazen kadınlar, hatta genellikle hem erkekler hem kadınlar..."
Sayfa 73 - Can Yayınları, 1. Basım: Haziran 2020, İstanbulKitabı okudu
Ömer Behiç'le Vedide bakıştılar. İkisinin de kalbini bu mesut günün sevinç çoşkusu esnasında birden bir pençe sıktı. Hayatın zorlukları onları takip etmiş ve bu gülümseyen beyaz evin kapısını açarak, bu mutluluk köşesine kadar sokularak gözlerinin yaşlarıyla, "Beni unutmayınız!" demişti.
Sayfa 67 - Can Yayınları, 1. Basım: Haziran 2020, İstanbulKitabı okudu
Bilim meşalesini taşıyanlar...
Ömer Behiç kendi kendisine, "Onu taşıyanlar, bizler, yorulmamalı, durmamalı, yürümeli, her vakit yürümeliyiz. Ne zararı var? Biraz sendelemekten, arada bir düşmekten ne zarar çıkar? Yetişir ki düştüğümüz yerde kalmayalım," derdi.
Sayfa 63 - Can Yayınları, 1. Basım: Haziran 2020, İstanbulKitabı okudu
Bugünün bilimi hiç şüphe yok ki o beklenen güneş değildi; fakat bu karanlıklar içinde mümkün mertebe düşmeksizin yürümek, onun görkemi ufukları tutuşturuncaya kadar ilerleyebilmek için bu, yol gösteren bir meşaleydi.
Sayfa 63 - Can Yayınları, 1. Basım: Haziran 2020, İstanbulKitabı okudu
Doktorun seslenişi...
Geliniz, siz, bütün çaresizler, sefiller, hasta çocuklarına şifa dilenerek dolaşan analar, ciğerlerini kemiren yara için deva arayan gençler, yatakta, hasta, yarın ihtimal çocuklarınızı aç bırakacak babalar için bir parça daha hayat bekleyen kadınlar; hayatın bütün dertleriyle kahrolmuş, sefil, başıboş sürüklenen zavallılar, siz hepiniz buraya geliniz; burada bir parça ümit, gözyaşlarınıza ufak bir dinme anı verecek bir avuntu, hatta kim bilir, ihtimal şifa bulacaksınız; fakat burada fazla bir şey bulacağınızdan emin olabilirsiniz: İnsanlığın sefaleti için bitmez tükenmez bir merhamet ve şefkat.
Sayfa 62 - Can Yayınları, 1. Basım: Haziran 2020, İstanbulKitabı okudu
Ömer Behiç - İç Hastalıkları Mütehassısı
Bu levha onun bütün hayatının özü, varlığının delili hükmündeydi. İsminin altına o yarım satırlık cümleyi yazabilmek için nasıl yorucu, yıpratıcı hayat devrelerinden geçmiş; ara sıra ümitleri kırılarak, artık çalışmaya kuvvet bulamayarak aylarca devam eden yorgunluklardan, tekrar uğraşmak, çalışmak, bu boş hayatı bir şey olmakla doldurmak için uyanan heveslerden oluşan o uzun azim ve çaba yıllarının silsilesini nasıl eziyetlere ve zahmetlere göğüs gererek sürüklemişti.
Sayfa 50 - Can Yayınları, 1. Basım: Haziran 2020, İstanbulKitabı okudu
“Kadınlar hemen her zaman böyledir, kocalarını bir kere severlerse sevgilerini mağlup edecek hiçbir kuvvet yoktur.”
“Kötü yapıyorsun, acımak pek tehlikelidir bilmez misin?”
“Mürüvvet! Bilseler bu mürüvvet kelimesinin altında ne suçlar saklıdır, titrerlerdi. Çocuk mektepten çıkar çıkmaz, hatta çıkmadan, biraz bıyıkları terliyor görünse etraf telaşa düşer, yetişti, büyüdü, artık yavrularını okşamak zamanı geldi denir, bu çocuktan bir koca, bir baba yapmak isterler. Lakin ondan evvel yapılacak bir şey var; her şeyden evvel onu bir adam, karısı için bir koca, çocukları için bir baba olabilecek bir adam yapınız!..”
Sayfa 123Kitabı okudu