Kış Gecesi Ejderhaları Sözleri ve Alıntıları
Kış Gecesi Ejderhaları sözleri ve alıntılarını, Kış Gecesi Ejderhaları kitap alıntılarını, Kış Gecesi Ejderhaları en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
“Eğer bize verilmiş olan aşkı inkâr edersek, eğer aşkı onu kaybetme korkusuyla reddersek o zaman yaşamlarımız bomboş, kaybımız da daha büyük olur.”
Sayfa 161 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
“Bu dünyada beni terk eden o kadar çok şey oldu ki…”
Sayfa 232 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
“Bir daha onu göremeyeceği düşüncesi aniden dünyayı kasvetli, boş, viran bir yer yapıvermişti.”
Sayfa 48 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
“İnsanlara güvenme konusunda hiçbir zaman emin olamıyorum.”
Sayfa 82 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
“Bu zayıflık mı acaba? Sevmek…”
Sayfa 279 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
“Artık doğru bildiği şeylerin çoğunun yanlış olduğunu görmüştü. Neden aşk da bunlardan biri olmasındı?”
Sayfa 249 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
“Tam bir insan gibi davranıyorum, diye düşündü yarı-elf. Elinin altındayken reddettiği şey için kaybettikten sonra ağlamak…”
Sayfa 44 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Eğer bize verilmiş olan aşkı inkâr edersek , eğer aşkı onu kaybetme korkusuyla reddedersek o zaman yaşamlarımız bomboş , kaybımız da daha büyük olur .
“Bir daha karşılaşabilecek miyiz, yoksa bu yaşamda bir daha karşılaşmamak üzere ayrıldık mı…”
Sayfa 295 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
“Zamanla artık hiçbir şey hissedemez olmuştu.”
Sayfa 198 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
“Ona olan aşkı her gün derinleşti, tıpkı onu sevmeye korkusunun büyüdüğü gibi…”
Sayfa 446 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
“Geri kalan her şey gitmişti:
İdealleri, umutları, hayalleri…”
Sayfa 423 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
“Evine dönmekten çok mutlu olsa da, onun için evin artık değişmiş olduğunu ve bir daha hiçbir zaman eskisi gibi olmayacağını anlamaya başlamıştı.
Sayfa 200 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Ağacın eğrilip bükülmüş dalları ruhunun can çekişirken bükülmüş kollarıydı. Aç gözlü kökleri, kaçıp kurtulmak için toprağı boşu boşuna avuçluyordu. Canlı ağaçların özleri gövdelerindeki koca yaralardan akıyordu. Yaprakların hışırtısı, acı ve dehşet içindeki çığlıklardı. Silvanesti ağaçları kan ağlıyordu.
Sayfa 122Kitabı okudu
"Aramızdaki hiçbir şey eskisi gibi olmayacak, değil mi Raistlin?" diye sordu yarıelf alçak bir sesle.
Raistlin ona baktı ve Tanis bir an için bile olsa genç büyücünün gözlerinde pişmanlığı gördü; gençlik günlerine dönebilme, dostluk ve güven kazanabilme isteğini.
"Hayır." dedi Raistlin. "Ama bu ödenmesi gereken bir bedeldi."
Öksürmeye başladı.