Kızıl
Stefan ZweigKızıl Gönderileri
Kızıl kitaplarını, Kızıl sözleri ve alıntılarını, Kızıl yazarlarını, Kızıl yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Nasıl olmuştu da kendisi başka insanlardan güven beklerken , hemen yanıbaşında bir çocuk ölümle cebelleştiği sırada bir hayvan gibi uyumaya öylece devam etmişti !?
Üniversite eğitiminden çoktan vazgeçmişti. Sessiz sakin ve bir amacı olmadan yaşamına devam ediyor , bir şeyleri izliyor ama hiçbir şeye ilgi duyamıyordu . Bir keresinde kendisini toparlamak istemiş ve hastaneye gitmişti . Geniş avluda çiçek açmaya çalışan ve etraflarında yaşanan trajedilerden bihabermişçesine sessiz sedasız sağa sola salınan ağaçların yanından geçerken kendisini unutarak bir banka oturmuştu . Mavi renkli uzun,keten önlükleriyle bahçeye çıkan , yeni yeni iyileşen insanlara özgü yavaş adımlarla yürüyen , kanı çekilmiş elleri sakince hareket eden, gülmeden ve konuşmadan , yalnızca uyanan hayata karşı donuk duygular sergileyerek dinlenen hastalar arasında, onlardan biriymiş gibi oturup güneşin sıcaklığının parmaklarından akmasına izin verirken hayaller kuruyordu .Buraya ne için geldiğini unutmuştu , insanların yalnızca bu bahçede yürüdüğünü ve ileride , oval bir kapının ardında gürültülü bir sokak olduğunu biliyordu . Saatlerin yavaşça ilerlediğini ve gölgelerin kimseye fark ettirmeden uzadığını hissediyordu. Hastalara artık odalarına dönmeleri gerektiği bilgisi verildiğinde irkilerek kendine geldi ; orada onlardan biriymiş gibi oturmamış mıydı Berger , kim bilir belki de onlardan daha hasta ve ölüme daha yakındı ? İlginçtir ki bu şekilde oturmaktan ve zamanın akmasını izlemekten başka bir şey yapmayı arzulamıyordu .
Günlerdir tek bir insanla dahi konuşmadım.Bazı zamanlarda sokaklarda insanların arkasında yürürken sırf sözcüklerin kulağa nasıl geldiğini hatırlamak için onların sohbetlerini dinliyorum.Bir şey tanımıyor , yapmıyor ya da bilmiyorum; bu amaçsızlık beni mahvediyor ..Günler boyu tek bir deneyim yaşamadan soluk alıp veriyorum, tek bir tanıdık yüzle dahi karşılaşmıyorum
Çocukluk anısı gibi bir alıntı...
Gözünün önünde hemen hayali resimler uçuştu; kendini doktor, yardım eden kişi olarak gördü ve bu düşünceyle içi ısındı.
Nedenini bilmiyorum, ama artık ders çalışamıyorum, hissizleştim, buradaki hiçbir meslek beni çekmiyor, çünkü bu korkunç ve boğucu yalnızlık duygusundan kimse
beni çekip çıkarmıyor.
...binlerce insanın arasında yapayalnız olmanın ne anlama geldiğini bilemezsin.
Tıpkı bir yere kapatılmış bir kelebeğin odanın içini vızıldayarak dolaşması gibi, beyninin içinde düşünceler uçuşup
duruyordu
Kaçmak, buradan binlerce, on binlerce mil öteye kaçmak istiyorum,
Kitaplar yalan söylememişti
Kaçmak, buradan binlerce, on binlerce mil öteye kaçmak istiyorum..
Sayfa 31Kitabı okudu
Nedenini bilmiyorum, ama artık ders çalışamıyorum, hissizleştim, buradakı hiçbir meslek beni çekmiyor, beni çekip çıkarmıyor. Burada hiçbir şey istemiyorum artık, her şeyden tiksiniyorum.
Sayfa 45Kitabı okudu
..binlerce insanın arasında yapayalnız olmanın ne anlama geldiğini bilemezsin.
Sayfa 44Kitabı okudu
Zıt duygular karşısındaki ruh hali
Hüzünle sevinç umutla düş kırıklığı sürekli iç içeydi belirsiz bir duygu ama daima yabancı olmak ve alışamamak....
Sayfa 11 - Kültür yayınlarıKitabı okudu
Sonraki günlerde de değişen bir şey olmadı: Hüzünle sevinç,umutla düş kırıklığı sürekli iç içeydi;belirsiz bir duygu, ama daima yabancı olmak ve alışamamak...