Eğer dünya üzerinde güzel bir şey varsa o da içinde bir hayatın son bulup bilinmeyen, latif ve korkutucu olan bir diğerinin başladığı bu kadim ve gizemli sonsuzluktur...
İnsanların, tahammül ederek yaşayabildikleri sürece başkaldırmaları zordu. Ancak tahammül edilemez hale gelindiğinde ve boğulmaya başladıklarında düşünmeye ve baş kaldırmaya başlıyorlardı...
İnsanlar arasindaki iyi ilişkiler için iki engel vardır; biri bilgisizlik, diğeri de güvensizlik. Bilgisizlik peşin hükümlülüğe yol açar. Güvensizlik ise öncesinden kuyu kazdırır...
Marta, gerçekten de okumasını mı istiyorsun..? Zaten zor geçiniyoruz, bir de o okursa nasıl yapacağız canım..?
En azından bir umudum olurdu.
Bu nasıl bir mantık Marta..?
Fakirlik içinde ölmeme umudu işte..!
Bir zamanlar hayat, gün ve güneş vardı. Bir zamanlar olabilecek şeylere ilişkin hatıralar da nereden çıktı? Bu yanan ateş yüzünden mi..? Karanlık, yalnızlık ya da korku yüzünden mi..?
Köpek gibi yaşamıyor muyuz ha..?..şef kasten abarttı.. Yaşıyorsun, çabalıyorsun, zorluklarla boğuşuyorsun sonra durup dururken biri çıkıp gülleyi alnına yerleştiriyor. Ondan sonra hiç, bir anda ölüsün. Ölüsün, Baço...