Büyük beklentilerle başladığım fakat ne yazık ki beklentimi karşılayamayan, "temel" polisiye öykülerden oluşan bir derleme.
Şimdi "klasik" polisiye tanımı, zannedersem yine yanlış anlaşılmalara yol açıyor. Klasik'ten kasıt, tıpkı dünya klasiklerindeki gibi, klasikleşmiş öyküler. Ancak anladığım kadarıyla, "en iyi polisiye öyküler" gibi bir iddia yok ortada. Zaten öyle bir durum da yok.
Bana kalırsa, son öykü hariç tüm öyküler vasat. Karakterlerin altı dolu değil, sonları tahmin edilebilir, konular sürükleyici değil. Neyse ki yazarların üslupları akıcı, öyküler rahat okunuyor. Ama dediğim gibi, polisiye olarak başarılı bulamadım.
Son öyküyü hariç tuttuğumu tekrar belirteyim. "Emsallerinden Oluşan Bir Juri" öyküsü gerçekten güzeldi. Vurucuydu, etkileyiciydi, güzel bir sona sahipti ve polisiye kısmı hiç de fena değildi. Bu öykü kitabın puanını benim nazarımda bir puan daha arttırdı. Kitabı değil, fakat bu öyküyü herkese öneriyorum.
Özetle, türün gelişimini merak ediyor, yaklaşık yüz yıl önce yazılmış örnekleri okumak istiyor ve yazarların başarılı üsluplarını merak ediyorsanız buyrun. Fakat benim gibi kaliteli öykü okuma isteğiyle bu kitabı okursanız, hayal kırıklığına uğrama olasılığınız oldukça yüksek.
Herkese iyi okumalar! :)
