Alfonzo'nun ana müzikal teması kendini suçlamaktı. Yaşadığı her hayal kırıklığında kusurlarının çetelesini tutmak gibi kötü bir alışkanlığı vardı. Nakaratlarından bir tanesi şöyle bir şeydi mesela: "Ben başarısızlığın ta kendisiyim ve bu benim felaketim."