Kopukluklar
Ali Özgür ÖzkarcıKopukluklar Sözleri ve Alıntıları
Kopukluklar sözleri ve alıntılarını, Kopukluklar kitap alıntılarını, Kopukluklar en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Herkesin istediğini koparamadığı bir toplum birbirini aşağıya çekmeye ve birbirini yemeye mahkum değil midir?
Sayfa 58 - ithakiKitabı okudu
Çocukken mi daha kolaydı, şimdi mi daha karmaşık bilmiyorum, o zamanlar her şey boşluğun içindeydi, çocukluk gibi.
Sonrasında pek değişen bir şey olmadı, sadece kapladığım yer yüzeyde genişledi. Havada sallantıda duruyordu her şey, ben ise kendimi yere indirmeye çalışıyor, çaresizce yerçekimine inanıyordum. Bu boşluk sona ermeliydi. Yırtmalıydım. Ama asıl soru şuydu artık, süzülerek mi inecektim, yoksa ansızın çakılacaktım mı yere?
Annemi kazalarımdan kurtarmaya hiç çabalamadım. Doğrusu her Ortadoğulu erkek gibi, abartılı bir sevgi sonsuzluğuyla kucaklanmamıştım annemi hiç
Sayfa 45Kitabı okudu
Kaldı ki insanın karanlığını öğrenmeden yazması kanımca zaten mümkün değil.
Sayfa 63Kitabı okudu
Salt aileyle sınırlı değil elbette, kendilerini gerçekleştiremeyenlerin ülkesi burası sanki.
O, korku ve endişe duymayan ortalama zekasıyla, çelişkisi olmayan duygularıyla, yüzüne yerleştirdiği sevimli mimiklerle her şeyi yoluna koyabilirdi.
Sayfa 38Kitabı okudu
Neyse ki şakaya vurdum tüm mimiklerini, sözlerini, imalarını. İçtik, içtik, güldük, güldük. Ne zamandır o denli güzel vakit geçirmemiştim. Hiçbir şeye aldırmamanın geçici özgüveni ne harikaydı!
Sayfa 37Kitabı okudu
Eskiden beni hırpalayan, endişelendiren şeylerin bana bıraktığı eşikte duruyorum uzun zamandır. Her insan, başlangıçta kendini anormal olduğuna inandırır, sınırlarını zorlar, uçurumlarla dolayıp durur, halının kenarlarına, balkonun demirlerine, yatakların köşelerine, apartmanın bahçesinin en kuytu köşelerine yerleşir elbette.
Her şey gibi, başlangıçlar her zaman ilgi çekicidir ve adresi belirsiz yerlerdir. Zamanla insan genişler, bahçenin ortasına, salonun koltuğuna yayılır, halının üstüne bağdaş kurar, balkona sandalye çekmeye başlar. Ve bu yüzden her insan öncelikle tuhaflıklarıyla övünür. Son derece doğaldır.
Aylak Adam, o günlerden kalma olsa gerek. Sanki ilk çaresizlikleri, unutulmayan eşikleri kayda geçirmiş bir ilk roman. O karanlığınızı hiç unutmamışsınız. Ne zaman okusam sizi, dinginleşmeye hazır bir duygu sağanağıyla patlamasına ramak kalmış bir öfkenin atbaşı koştuğunu düşünürüm.
Sayfa 64Kitabı okudu
Kimsenin değerinin bilinmediğine inandığı bir toplumdan ne çıkar sahi, Yusuf Bey! Herkesin istediğini koparamadığı bir toplum birbirini aşağıya çekmeye ve birbirini yemeye mahkum değil midir?
Sayfa 58Kitabı okudu