Neredesin ey güzellikler çocuğu?...
Neredesin ey umut?...
Ey ışık neredesin?
Neden hüzünlü aşk şarkıları söylenmiyor.
Kimse kimsenin dert ortağı olmuyor
Herkes kendi kör kuyusunda. Bütün kuyular başkalarına kapalı. Tek kapısı var o da sahibinin elinde.
Neredesin ey güzellikler çocuğu?...
Neredesin ey umut?...
Ey ışık neredesin?
Neden hüzünlü aşk şarkıları söylenmiyor.
Kimse kimsenin dert ortağı olmuyor
Herkes kendi kör kuyusunda. Bütün kuyular başkalarına kapalı. Tek kapısı var o da sahibinin elinde.
Göz kendini görmüyor, yürek kendinden başkasına kulak vermiyor, başkalarına meyletmiyor. Hep kendini düşünüyor. Ama alkış ve övgü ise nefsi okşuyor. "Nefsim ey nefsim seni ayaklarımın altına alıyorum" deme yürekliliğini gösteremiyor.