Körlerin Şarkısı
Carlos FuentesKörlerin Şarkısı Gönderileri
Körlerin Şarkısı kitaplarını, Körlerin Şarkısı sözleri ve alıntılarını, Körlerin Şarkısı yazarlarını, Körlerin Şarkısı yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Elena elimi okşadı ve gülümsedi.
Bir türlü kendini kurtaramıyorsun, biliyorum,
sevgilim.
Sayfa 60
Her zaman neşeli ve tasasız olan Elena, o
gece düşünceli görünüyordu; yanakları pençe pençe kı
zarmıştı ve genellikle az buçuk gotik havası taşıyan bu
lokantada buluşan dostları baştan savma selamlamıştı.
Ne yiyeceğini sorduğumda yanıt vermedi; buna karşı
lık bileğimi tutup uzun uzun yüzüme baktı. Ben garsona iki tabak sarmısaklı biber dolması ısmarlarken, Elena açık pembe saçlarını karıştırıyor ve boynunu kaşı
yordu:
Sayfa 60
Her şeye katlandık, katlanıyoruz.
Sayfa 59
Aura.
'Aura ... Seni seviyorum."
"Evet, seviyorsun. Her zaman seveceksin beni,
dün öyle söylüyordun ... "
"Seni her zaman seveceğim. Senin öpüşlerin olmadan, bedenin olmadan yaşayamam ... "
"Yüzümü öp, yalnız yüzümü."
Sayfa 55
Bir ömür, bir yüz yıl, elli yıl: Bu
aldatıcı ölçüleri anlayamazsın artık, bu cisimsiz tozu
ellerine almak olanağı yok artık.
Yüzünü yastıktan kaldırdığın zaman çevrende daha yoğun bir karanlık buluyorsun. Gece inmiş.
Gece inmiş, yüksek camların arkasında bulutlar
koşuşuyor; yitip gitmemek, soluk, gülümser yüzünü
göstermek için direnen ayı örtüyorlar. Ay bir an görü
nüyor; sonra kara bulutların ardında kalıyor. Hiç umudun yok artık. Artık saatine bakmıyorsun. Seni bu dar
odadan uzaklaştıran basamakları çarçabuk iniyorsun,
dağınık, eski kağıtlar, soluk fotoğraflar geride, o odada
kalıyorlar; koridora iniyor, sessiz geçen onca saatten
sonra kendi değişmiş, tarazlanmış sesini duyuyorsun:
"Aura ... "
Bir daha:
"Aura ... "
Sayfa 54
Aura.
Aura, dorik sütuna dayanmış, arkasında
fon olarak yağlıboya bir resim, Ren Nehri kıyısındaki
Lorelei, boynuna kadar ilikli bir giysi, bir elinde mendil, etekleri kabarık; Aura ve tarih 1876, beyaz mürekkeple yazılmış ve arkasında, kıvrık kartonun üzerinde
örümcek gibi bir yazı; Fait pour Notre dixieme anniversaire de mariage, 2 ve imza, aynı yazıyla: Consuelo Llorente. Üçüncü fotoğrafta, Aura yaşlı adamın yanında,
yaşlı bu kez köylü kıyafetinde, ikisi bir bahçede, bir sı
rada oturuyorlar. Fotoğraf biraz silinmiş; Aura ilk fotoğ
raftaki kadar genç görünmüyor, ama yine de o Aura,
öteki, ihtiyar adam, o ... sensin.
Sayfa 53
"Aura, bu oyun yeter."
"Oyun mu?"
"Söyle bana, Senora Consuelo'nun seni dışarı bı
rakmadığını, kendi hayatını yaşamana izin vermediğini; niçin, sen ve ben oradayken o da yanımızda oluyor?
Benimle birlikte geleceğini söyle ... "
"Seninle mi? Nereye?"
"Dışarıya, dünyaya. Birlikte yaşamak
Sayfa 49
Aura.
Aura, adını fısıldıyorsun Aura'nın kulağına. Sırtı
na dolanan kollarını duyuyorsun kadının. Yumuşak sesini işitiyorsun:
"Hep sevecek misin beni?"
"Hep Aura, hep seveceğim seni."
"Her zaman mı? Yemin eder misin?"
"Yemin ederim."
"Yaşlandığım zaman da mı? Güzelliğimi yitirdiğim
zaman da mı? Saçlarım ağardığı zaman da mı?"
"Her zaman sevgilim, her zaman."
"Öldüğüm zaman da mı, Felipe? Öldükten sonra
da beni sevmeye devam edecek misin?"
"Her zaman, her zaman. Sana yemin ediyorum.
Hiçbir şey beni ayıramayacak senden."
"Gel, Felipe, gel..."
Uyandığında Aura'nın sırtını arıyor ve yalnızca henüz soğumamış olan yastığı buluyorsun, bir de üzerindeki çarşafları.
Yeniden adını mırıldanıyorsun.
Gözlerini açıyorsun; onu görüyorsun, yatağın ayakucunda, ayakta, gülümseyerek, bakışsız:
Sayfa 47
Ellerini şakaklarına bastırıyor, karmaşık duyularını yatıştırmak istiyorsun; bu yenik hüzün boğuk bir fısıltıyla kavrayamadığın bir önseziyi ima ediyor, öteki yarı'nı arıyorsun sanki; dün
geceki kısır gebelikten doğan öteki ben'ini.
Sayfa 48
Uyuyorsun, uykun ağır ve tedirgin. Düşlerinde duyuyordun bu belli belirsiz kederi, bu sıkıntıyı, imgeleminin karşısında gerileyip saklanan bu hüznü. Aura' nın odasında, kendi odandaki gibi, sahip olduğunu sandığın bedenden uzak, yalnız uyuyorsun.
Sayfa 48