Kuran'ın Kaynakları
Tufan ÇelebiKuran'ın Kaynakları Gönderileri
Kuran'ın Kaynakları kitaplarını, Kuran'ın Kaynakları sözleri ve alıntılarını, Kuran'ın Kaynakları yazarlarını, Kuran'ın Kaynakları yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Çeşitli Eski ve Yeni Ahid mitlerinden yeni bir mit inşa etme dışında bir olasılık daha vardır. Kuran daha önce gördüğümüz gibi “Infancy Gospel of Thomas” ya da the “Protoevangelium Jacob” gibi kanonik olmayan İncillerden çokça faydalanır.
“Pişmiş tuğla” ve “Haman” öğeleri daha çok Mezopotamya'ya “Musa” ve “Firavun” öğeleri ise Mısır’a aittir.
Arapça “hanif” kelimesinin Süryanice kökeni olan “hanpa” kelimesi pagan anlamına gelmektedir (Mingana, s97; Reynolds, 2011, s83; Bowman, s671; Andrae, s152).
İslam’ın beş şartı olarak bilinen şehadet, namaz, zekât, oruç ve haccın Arapça karşılıkları da kelimelerin Arapça köklerinin Süryanicedeki anlamları kazanmasıyla —içerikleriyle birlikte— bugünkü hale gelmişlerdir (Kerr, s174-179).
Tek tek kelimeler dışında teolojik formüller ifade eden bazı kalıplar olduğu gibi Süryaniceden alınmadır (Dye, agm, s3-5): Alemlerin Rabbi - “rabb al-‘ālamīn” (Ibr. “rabūn ha-‘olāmīm”, Sur. “le-‘olam ‘olemīn”) gibi. Ya da:
allāhu lā ’ilāha ’illā huwa l-ḥayyu l-qayyūm
(BAKARA 2:255)
dī huwa êlāhā ḥayyā w qayyām le ‘alēmīn
(DAN 6:27)
Şahıs isimleri dışında Kuran’da ismi geçen iki melek Cebrail ve Mikail de Süryaniceden aktarılmıştır (Bowman, s670; Kerr, s172). Bunların dışında Allah, Furkan, Mesih, Kâfir, Cennet, Melek gibi dini terminolojinin çok büyük bir bölümü de Süryanicedir (Mingana, s85-86; Kerr, s166-172). Burada bazen kelime olduğu gibi alınmış, bazen de Arapçada olan kök bu yeni anlamı kapsamıştır.
Metnin ve kitabın adı gibi metni parçalara ayıran diğer iki teknik terim de Süryanice kökenlidir: Sure ve Ayet (Luxenbergh, s511-518; Mingana, s85-86). Arapçaya başlangıçta yabancı olan ‘yazmak’ ve ‘okumak’ ile ilgili tüm bu terimlerin Süryaniceden aktarılması elbette gayet doğal bir gelişmedir.
Süryani kiliselerinde dini törenlerde rahiplerin topluluğa ‘okudukları’ Litürji metinlere “qeryana” deniyordu; bu kelime Kuran’da hem ayrı ayrı vahiylerin adı hem de topluca kitabın adı olacaktı (Bowman, s667; Dye, s21; Luxenbergh, 2014, s510; Andrae, s133).
Cennetteki bakireleri temsil eden huri kelimesi aslında Aramice okunduğunda cennetteki vaadin, ayetlerde kastedilenin aslında beyaz üzümler olduğu ortaya çıkıyordu.
Arapça konuşan Hıristiyanlar Aramice/Süryanice metinleri kullanıyorlardı. Bu da Süryani Hıristiyanlığının İslam’ın gelişimi üzerindeki etkisi ve Kuran’daki Aramice kelime haznesi ile birlikte düşünüldüğünde ilk Arapça metin olan Kuran’ın aslında Aramice-Arapça karma bir metin olarak okunması gerekliliğini ortaya koymaktaydı (Reynolds, 2008, s15).