Allah Rasûlü (s.) ve ashabı kiram (r.anhüm), Kur'ân-ı Kerim'i bazen gizli bazen açıktan, bazen ezberden, bazen mushaftan, bazen belirli bir düzen ve sıra ile, bazen de karışık, hatta bazen tek bir âyeti sabahlara kadar okudular; ama bütün bu okuyuşlarında haeika bir güzellik, kalbî bir içtenlik ve derin bir hasbilik vardı. Onlar, Kur'ân okumanın şeklinden ziyade ruhuna önem veriyorlar ve onu yüreklerinin ta derinliklerinde hissederek okuyorlardı.