Komünistler genel bir taktik olarak, iktidara gelene kadar "eşitlik, sosyal adalet milletlerin özgürlüğü" gibi kavramlardan bahsediyorlar, ancak sıra uygulamaya gelince durum değişiyordu. Eşitliğin yerini politbüro diktası, sosyal adaletin yerini sömürü, özgürlüklerin yerini ise sürgünler, işkenceler, toplama kampları ve toplu katliamlar alıyordu.
Sayfa 188