zarokên ku ji ber şerma
zimanekî qedexe mane
mîna ku herin diziya încasan
dikevin bexçeyên xewnan
diçin bi dizîka
xwe bi çivîkên “muhebetê”
û xalxalokên Hecê diguhêzin
...
Fatma Savcı(1974)
Ez mame di hîkmeta Xwedê da
Kurmanci di dewleta dinê da
Aya bi çi wechî mane mehrûm?
Bîlcumle ji bo çi bûne mehkûm?
Wan girtî bi şûrê şehrê şuhret
Texsîri kirin bîladê hîmmet
Ey Dêwane!
Hemî çiya û zozan
Bi laşên hezaran bêgunehan
Bi tîzab û barûtê, winda kiriye
Te Xudê key, çira? Dengê Xudê
Di bajarê min de, xeniqiye!
Ey Divane!
Bütün dağlar, yaylalarda
Binlerce masumun cesetleri
Asit ve barutla yok edilmiş
Allahını seversen, niye Allahın sesi
Boğulmuş benim şehrimde!
REFİQ SABIR
Gelî bira Kardeşler
Rabin qutkin Kalkın da yok edin
Vê neheqîê Bu haksızlığı
Telebextîyê Talihsizliği
Qeyd û zincîr, Pranga ve zincir
Bese dibin Vurulmasın yeter
Sefîl, hêsîr, Sefil, esir
Destê xêrê Hayırlı eli bize
Kes nade me Uzatmaz kimse
Dermanê me. İlacımız
Destê me ye. Elimizde
Seîdê îbo, Wî Berî Erêz(şu güzel kuşak)