Travmatik anılarımız ‘sıradan’ anılarımızdan soyutlanır ve bir şekilde onlarla etkileşime girmez. Asla tehlikesiz bir anı muamelesi görmez-dosyalanır ve ofis değimiyle, rafa kaldırılır. Dolayısıyla korkunç anımız, yarattığı tramvayla birlikte daha da derine gömülür-kâbuslar, dayanılmaz korkular ve kaderin bir darbe daha vuracağı kuşkusu. Detayları hatırlamasanız da anınız oradadır ve travmanızı körükler. Kısır bir döngüdür.