Sözler ve Alıntılar
"Mektup mesafeyi aşıyor. Gurbeti bitiriyor. Düpedüz vuslat! Dokunuyor, dokunuluyor. Zarfı açınca ortaya çıkıyor. Yani bir "iç"i var; sırrı hatta..."
Hikayeler, kalbimizdeki mühürleri sökmeye vesiledir.
Cemal Şakar
“Bazı şeylere ancak kayıp kaldıkları sürece sahip olabiliyoruz ve kayıp sandığımız bazı şeyler de aslında kayıp filan değiller,
sadece uzaktalar.”
Sayfa 5
"Ol"madan ölmek
İnsanlık olarak hızlı bir dönemin içinde bulduk kendimizi. Ne olduğunu çok anlamadan teknoloji çağında yaşamaya başladık. İnsandan çok ekran görmeye, insandan önce ekrana inanmaya, insandan çok ekranı sevmeye başladık.
Sayfa 22 - Mehmet Dinç
Mektupların İzinde İnsan ve Edebiyat
Samimiyet çeşmesidir mektuplar. Öyle değilse, o çeşmelerin suyu bulanık akıyorsa inanın sorun mektuplarda değil bizdedir. İçimizdedir. O çeşmelerin kurumaya yüz tuttuğu günümüzde şöyle kendimize esaslı bir tokat atmak, bir hâl çaresine bakmak şart.
Sayfa 25 - Ahmet Edip Başaran
Mektupların İzinde İnsan ve Edebiyat
Bir mektubun dünyasına girdiğiniz anda her şey birden bire değişir. Orası sizin uçsuz bucaksız ülkenizdir. Çocukluk gibi. Mektuplar insanın çocukluğu yeniden keşif denemesidir bir bakıma çünkü art niyetin, bencilliğin, nemelazımcılığın insanı rahatsız eden kokuları alabildiğine uzaktır orda.
Sayfa 25 - Ahmet Edip Başaran
"Ol"madan ölmek
Ölmeye mahkûm bir hayat yaşıyoruz. Ne zaman başlar karar veremiyor, ne zaman biter bilemiyoruz. Bizi diğer canlılardan ayıran bir akla ve kalbe sahibiz. Bu iki özelliğimiz ağır bir sorumluluk yüklüyor omuzlarımıza; Ol'ma sorumluluğu.
Hayat bir hediye bilebilirsek, hayat bir nimet ol'abilirsek. Ol'mak için emek vermek, ter dökmek, fedakârlık yapmak gerek. Ol'ma derdini yüreğinde hep taşımak gerek. Ol'madan ölmemek gerek. Yoksa kedi de canlı, köpek de yaşıyor ve böcek de bir gün ölecek.
Insan nefes alıp verdikçe kendini inşa etmeli. Yaşadıklarından öğrendiği bir şeyler olmalı insanın. Hayatı yaşayabileceği kadar derin, imkânı yettiğince geniş, olabildiğince güçlü yaşamalı. Geriye gitmeden ileriye gidebilmeli.
Sayfa 22 - Mehmet Dinç