Hastalık ölümcül olabilirdi ve kendinden nefret etme de bir hastalıktı.Sırlar ve utanç,hastalıklı hücreler ve salgın kadar kolayca son verebilirdi hayata.
Pek bir şeyimin olmadığının farkına vardım.Tek sahip olduğum umuttu ve o da gittiğinde,düşünebildiğim her şeye sahip olabileceğim halde hiçbir şeyim yoktu.Hem de hiç.