Leporella
Stefan ZweigSözler ve Alıntılar
Tanrı’nın ilkel kulları gülmeyi, yani duygularını sevinçle ve özgürce dışa vurmayı bilmezler.
Hiçbir şeyin benim için gerçekleşmediğini, ama yine de her şeyin bana ait olduğunu hissediyordum, iç dünyamın canlı kaynaklarından doğan ve yabancı ortamlarda bir açlık gibi içime çöken, ilgisiz kalsam da her şeyi en derin ve en gerçek biçimde yaşadığım duygusu; tek hissettiğim bu duyguydu.
Mutlu olup olmadığını kimse bilmiyordu.Belki kendi de bilmiyordu.
"Âşık olmanın her zaman güzel ve eğlenceli bir şey olduğunu sanırdım."
Gökyüzü ve yeryüzü gibi tekrar birbirimizden uzak ve birbirimize yabancı olmuştuk.
Kim dönüp de gölgesine bakar ki?