“Çok çabuk üzülen, en ufacık olaylarda bile dibe batan ve acıları doruklarda yaşayan biriydim. Hep bir boşluğum vardı kendi içimde, sebebini pek de bilemediğim…”
... Orhan Veli'nin bir şiirinde buluverdim kendimi:
"Benim de mi düşüncelerim olacaktı,
Ben de mi böyle uykusuz kalacaktım,
Sessiz sedasız mı olacaktım böyle?
Çok sevdiğim salatayı bile
Aramaz mı olacaktım?
Ben böyle mi olacaktım?"
Ne zordu sizi duymayan, görmeyen birine bir şeyler anlatmak... Ne yazarsanız yazın, ne söylerseniz söyleyin işe yaramıyordu. Bazen, yazmak da işe yaramıyordu.