Kaderi suçlayamam kendi yolumu kendim çizdim. Aşkta ve savaşta… o kazandı. Ben kaybettim.
"Kimseye böyle bir hayat kısmet olmaz. Şu fâni dünyadan bir toz zerresi gibi de gelip geçebilirdim. Oysa ben mor dağların kucağından Osmanlı'nın sarayına geldim. Krallarının sevdiği, hasekisi oldum. Taht için bir prens verdim, Mustafa'mı doğurdum. Belki bu yüzden kimsenin ömrü hayatında göremeyeceği çirkeflik ve kötülükle karşılaştım. Ben bu dünyada, cehenneme düşseydim görebileceğim zebanileri gördüm. İyi kullarını bile ayartacak ustalıktaki şeytanları. Ben, Mahidevran, kimsenin yaşamaya cesaret edemeyeceği bir ömrü yaşadım."
Osmanlı cihana, kadınlar osmanlı'ya hükmetti. Mahidevran o kadınlardan biri olmak için yola çıktı. Gögsünde parlayan bir nişan gibiydi. Masumiyeti. Önce… onu kaybetti.
(Tanıtım Bülteninden)
Zümrüt Zeybek ortaya harika bir fantazi ile Osmanlı’ yı koyuvermiş, çok da iyi etmiş...
Entrikalarla dolu saray hayatı :(
Babayı oğula, kardeşi kardeşe düşüren taht sevdası :(
Mahidevran harikaydın...
