“Doktor da şaşırıyor, başka şeyler konuşmak isteyişime. Onun kafasında benim sorunum: travesti olmak. Öyle sanıyor. Oysa ben ona hayattan söz ediyorum.”
“Daha anlamlı, daha güzel bir hayat için ne kadar azdık. Ne kadar yetesizdik. Ne kadar yazıktık. Mutsuzduk. Kendimizi kandırıyor, kendimizi avutuyorduk.”
Hepiniz öylesiniz, hiçbir şey yapmadan, hiçbir şey vermeden her şeye sahip olmak istiyorsunuz. Oysa değişimin bedeli vardır. Gömlek değiştirirken sancılanmamak mümkün mü?