Martin Eden
Jack LondonEn Yeni Martin Eden Sözleri ve Alıntıları
En Yeni Martin Eden sözleri ve alıntılarını, en yeni Martin Eden kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Aile üyeleri, birbirlerini nasıl da seviyorlardı!
Orada, birdenbire, kızın annesini öpmesi ve kolları birbirinin beline sarılı olarak yürüyüşleri kafasında parladı. Onun dünyasında, çocuklarla anne babalar arasında böyle sevgi gösterileri yoktu. Bu, yukarıdaki dünyada ulaşılan, varlığın yüceliğinin açığa vuruluşuydu ve o dünyada bu kısacık bakışında gördüğü en güzel şeydi. Bunun değerini anlayarak, derinden etkilenmişti. Kalbi sevecenlikle eriyordu. Bütün yaşamında, sevginin açlığını çekmişti. Doğası, sevgiye açlık duyuyordu. Bu onun varlığının doğal bir istemiydi. Yine de onsuz yaşamış ve giderek kendini katılaştırmıştı. Sevgiye ihtiyacı olduğunu bilmemişti. Bunu şimdi de bilmiyordu. O, yalnızca sevgiyi eylem içinde görmüş, heyecanla ürpermiş ve onun iyi, yüce, olağanüstü bir şey olduğunu düşünmüştü.
"Giderek toplum karşıtı oluyordu.İnsanlara karşı nazik olmak,onun için her gün biraz daha şiddetli gerilim oluyordu.Varlıkları kafasını karıştırıyor,konuşma çabası onu rahatsız ediyordu.İnsanlar onu huzursuz ediyor,onlarla ilişkiye girdikten sonra,kurtulmak için gerekçeler arıyordu."
Sayfa 374Kitabı okudu
Bu dünyada, her şey kötü yola sapabilir ama aşk değil!
Sayfa 248Kitabı okudu
Sonra, acı ve boğulma geldi. Bu acı ölüm değil düşünceydi. Sersemleyen bilincinde dalgalanan düşünceydi. Ölüm acıtmazdı. O, yaşamdı. Yaşamın acıları, bu korkunç boğan boğan duygusu...Bu yaşamın ona vurabileceği son darbeydi.
Sayfa 382Kitabı okudu
O, sanki niyeti bin mil kadar uzaktaki en yakın karaya ulaşmakmış gibi, yüzüyordu. Bu, otomatik yaşama iç güdüsüydü. Yüzmeyi kesti ama suların ağzının üstüne yükseldiğini hissettiği anda, eller kaldırıcı bir hareketle şiddetli çırpındı. "Yaşamak isteği" diye düşündü. Ve bu düşünceye, bir küçümseme eşlik etti. İradesi vardı. Son bir çabayla kendini yok edecek, varlığına son verecek, yeterince güçlü bir irade.
Sayfa 381Kitabı okudu
Artık uyumuyordu. Şimdi çaresiz uyanık kalmak ve yaşamın beyaz alevine katlanmak zorundaydı. Huzursuz bir biçimde dolaştı. Hava nemli, yapışkan ve sağnak rahatlatıcı değildi. Yaşamından acı duyuyordu.
Sayfa 379Kitabı okudu
Ne zaman düşünmek için özellikle kendini cesaretlendirse, içinde bulunduğu korkunç tehlikeyi görebiliyordu...Keşke korksaydı. O zaman, yaşama yönelirdi. Korkusuz olmakla, gölgenin içinde hiçbir zevk bulamıyordu.
Sayfa 379Kitabı okudu
Belki Nietzche haklıydı. Belki, hiçbir şeyde gerçek yoktu. Gerçekten, var olan hiçbir şey yoktu.
Sayfa 379Kitabı okudu
Yaşam onun için, bir hastanın yorgun gözlerini acıtan güçlü beyaz bir ışık gibiydi. Her bilinçli anında, yaşam ham bir parlaklık olarak, çevresine ve üzerine alev saçıyordu. Bu, acıtıyordu. Dayanılmaz biçimde acıtıyordu.
Sayfa 379Kitabı okudu
İçindeki bütün yaşam sönüyor, soluklaşıyor, ölüme doğru yöneliyordu. Ne kadar çok uyuduğunu, ne kadar çok uyumak istediğini fark etti. Eskiden, uykudan nefret ederdi. Uyku, onun değerli yaşama anlarını çalıyordu. Yirmi dört saate dört saat uyku, yaşamın dört saatinin çalınması anlamındaydı. Uykuyu nasıl da çok görürdü! Şimdi çok gördüğu yaşamdı! Yaşama sevgi beslemeyen bir yaşam, iyice son bulma yolundaydı.
Sayfa 375Kitabı okudu