Bu kitap belki 80li yıllardaki bir gence okutulabilirdi ancak çağımızda böyle masalların artık karşılığının olmadığını düşünüyorum. Kavramlar çok keskin, evet belki de masallarda duygular net olmalı ancak buradaki ahlak anlayışları hep orta doğu ezgileri taşıyor. Açgözlülük, paylaşımsızlık, savurganlık, sabırsızlık, kıskançlık temalarının tek tek işlendiği karakterler var. Hepsi sanki ilahi bir teste tabii tutulup başarısız olduklarında bir cezayla ömür boyu lanetleniyorlar. Ancak bu dayatılan sınavları kimse sorgulamıyor. Günümüz düşünce sistemine pek uygun olmayan bir yapıda bu masallar. Daha çok samanyolu tv, beşinci boyut hikayelerine benzettim ben. Hele ki çocuklara okunmaya ya da okutmaya hiç uygun değil fikrimce. Yalnızca Ahmet Ümit’in annesinin anlattığı hikayeleri yazıya dökmüş olması güzel bir anı niteliği taşıyor, tek dokunaklı olan kısım bu.
