Dün gece okuduğum kitapta, yıldızlara gitmek için evden kaçan ve gizlice bindiği gemi batınca ıssız adaya düşen bir çocuğun hikayesi vardı. Geceleri resimli kitaplar okumayı seviyordum.
"Güneşli günlerde insanın yalnızlık duygusu azalırmış," dedim.
Yüzüme baktı.
"Yalnız mısın burada?" dedi.
"Dostlarım var."
"Yalnızlığa engel değil bu."
Günleri saymayı unutursa insan
Ya çok mutludur ya da ölümü bekler mutsuzluktan
Bir yağmur damlası kurtarabilir onu
Veya bir dost eliyle kalkıp gider hayat uykusundan