Uykusuz bir adam, mezarlıklardan ve ölümün kıyısından geçerek hayata tutunmaya çalışır.
Herkesin bir sırrı ve bir günahı vardır.
Adamla kadın, bir gün kaderin kırık köprüsünde karşılaşırlar.
Kadın "kitap falı" bakar, adam kendi kendine bozkır türküleri mırıldanır.
Haymana Ovası'nda, Tahran'da ve Cambridge'te geçen hayatlar…
Eski zamanların umudunu taşıyan bu romanda Burhan Sönmez, farklı rüzgârların savurduğu çok sayıda kahramanı usta bir incelikle bir araya getiriyor.
Cambridge ve Haymana'da yaşanan ve her biri birbirinden farklı olan hayatlar. Politik sebeplerden dolayı ülkesinden ayrılmak zorunda kalan Brani Tawo ve Cambridge'de yaşayan İranlı Feruzeh. Kader ülkesini farklı sebeplerle terketmeye mecbur bu iki insanı İngiltere'de bir araya getirerek iki farklı dünyanın bambaşka yeni bir dünya kurabileceğini de gösteriyor aslında. Romanın içinde yer alan hayat hikâyelerinin her biri okuyucuyu kâh Anadolu'ya kâh Ingiltere'ye taşıyor. Pek çok karakterin yaşamöyküsüyle tanışmanıza ve romanın genel kurgusu içerisinde Marquez, Tolstoy gibi batılı yazarlardan sıkça bahsedilmesine rağmen fazlasıyla sade bir roman okuduğunuzu hissediyorsunuz. Aslında kitap bir aşk öyküsünden ibaret iken, kimi zaman yitirilen hayatların öyküsünü okumuş hissine kapıldım. Yazarın İstanbul İstanbul isimli eserinden sonra okuduğum ikinci eseriydi fakat benim zihnimde ve kalbimde çarpıcı bir etki uyandıramadı. Ucu fazlasıyla açık ve işlenebilecek bir eser.
Kitaptan 15 Alıntı
"Mutlu insanlar birbirine benzer, ama mutsuz her insanın kendine göre bir mutsuzluğu olurdu."
Masumlar, Burhan Sönmez (Sayfa 149 - İletişim Yayınları)
"Hayat, kırık köprülerden geçen bir yoldu onun için."
"Güneşli günlerde insanın yalnızlık duygusu azalırmış."
"Insan insanın en iyi sığınağıydı."
"Çayın tadı, birlikte içtiğimiz kişiyle değişirdi."
"Fotoğraf insanların ruhunu kıskıvrak yakalar, orada kimse gerçek yüzünü saklayamazdı. Bir damladan bin gözyaşı, bir tebessümden bin anlam çıkardı."
"Eski zamanlarda herkesin kendi ruhuna uygun bir kitabı olurmuş. Sır kitabı, der, ömür boyu yanlarında taşırlarmış. Bu da benimki, dedi."
"Mecnun, cinlenmiş kişi demekti, aşk yüzünden kendini kaybedenlere, hayatın uzak kıyısına savrulanlara denirdi."
"Insan bir şeyin içindeyken, tümünü kavrayamaz. Bütünü görmek için dışına çıkmak gerek."
Kitapla ilgili 1 Haber
