Masumlar

Kitapta üç tür sürgünlük imgesi vardır. İlki, yetişkin insanın sürgünlüğüdür. İkinci sürgünlük türü, politik, ekonomik veya sosyal nedenlerle memleketinden koparak başka diyarlara gitmeye mecbur olma, üçüncü sürgünlük ise varoluşa özgüdür.

Son dönem edebiyatımızdaki en iyi kalemlerden biri. Kurgusu ve üslubu sayesinde elimden bırakmadan iki üç saat içinde okuyup bitirdim bu romanı. İç içe geçmiş hikayelerden oluşan kurguyu İngiltere’de sürgünde olan bir düşünce suçlusunun yaşadığı çerçeve hikayeden geriye sıçramalarla okuyoruz. Memleketi Haymana’da geçen çocukluğunun, elinde kalan eski fotoğraflardaki insanların, çocukluğunda dinlediği hikayelerin sıralanışı merakla ve ilginiz hep canlı olarak okumanızı sağlıyor. Farklı kültürlerin harmanlandığı böyle hikayeleri çok seviyorum ben. Okumanızı tavsiye ederim.

Burhan Sönmez ile tanışmam 'Labirent' kitabıyla olmuştu. Burada gördüğüm bir inceleme vesilesiyle ben de şans vermek istemiştim ve işte bu deyip yazarın diğer kitaplarını okuma kararı almıştım. 'İstanbul İstanbul' ve yeni bitirdiğim 'Masumlar'...
Haymana'dan İngiltere'ye uzanan bir hikaye Masumlar. Hüzün, gurbet, ayrılık, özlem, umut... Yazar duygudan duyguya sürükledi beni. Ne yazsa okurum dediğim yazarlar arasında artık Burhan Sönmez. Okumamış, hâlâ tanışmamış arkadaşlara Burhan Sönmez'e bir şans verin, gerisi gelecek diyorum..

Cambridge ve Haymana'da yaşanan ve her biri birbirinden farklı olan hayatlar. Politik sebeplerden dolayı ülkesinden ayrılmak zorunda kalan Brani Tawo ve Cambridge'de yaşayan İranlı Feruzeh. Kader ülkesini farklı sebeplerle terketmeye mecbur bu iki insanı İngiltere'de bir araya getirerek iki farklı dünyanın bambaşka yeni bir dünya kurabileceğini de gösteriyor aslında. Romanın içinde yer alan hayat hikâyelerinin her biri okuyucuyu kâh Anadolu'ya kâh Ingiltere'ye taşıyor. Pek çok karakterin yaşamöyküsüyle tanışmanıza ve romanın genel kurgusu içerisinde Marquez, Tolstoy gibi batılı yazarlardan sıkça bahsedilmesine rağmen fazlasıyla sade bir roman okuduğunuzu hissediyorsunuz. Aslında kitap bir aşk öyküsünden ibaret iken, kimi zaman yitirilen hayatların öyküsünü okumuş hissine kapıldım. Yazarın İstanbul İstanbul isimli eserinden sonra okuduğum ikinci eseriydi fakat benim zihnimde ve kalbimde çarpıcı bir etki uyandıramadı. Ucu fazlasıyla açık ve işlenebilecek bir eser.

"Benim vatanım çocukluğumdu ve ben büyüdükçe uzaklaştım ondan, uzaklaştıkça da o büyüdü." Burhan Sönmez'in Masumlar kitabı, oldukça etkileyici olan bu cümlelerle başlıyor ve unutulmaz kitap başlangıç cümlelerine sahip olan kitaplarımın arasına yerleşiyor.
Kitabın ana karakteri Brani Tawo Cambridge'te yaşayan politik bir sürgündür.Kitabın bazı bölümleri bizi ana karakterin çocukluğuna bazı bölümleri Cambridge'teki sürgün yaşamına götürüyor.
Haymana'daki bir köyde aynı gecede yaşanan olaylar anlatırken o gecenin kahramanlarının yıllara yayılan hüzün dolu öykülerine de tanıklık ediyoruz.
Sanırım ben çocukluğa dair Keweli , Fermanlı, Pençeyüzlü Kadınlı, Hacolu bölümleri daha çok sevdim.
Burhan Sönmez'den okuduğum üçüncü kitaptı Masumlar.Son kitabını henüz okumadım ama "İstanbul İstanbul" ve "Kuzey" kitaplarını daha etkileyici bulduğumu söyleyebilirim.

"Benim vatanım çocukluğumdu ve ben büyüdükçe uzaklaştım ondan, uzaklaştıkça da o büyüdü içimde." diyerek kocaman bir cümleyle başlıyor Burhan Sönmez Masumlar'a.
Ülkelerinden kilometrelerce uzakta Türkiyeli Brani Tawo ile İran'lı Feruzeh'in yolları Cambridge'de kesişir. Her ikiside çeşitli nedenlerle ülkelerini terk etmek zorunda kalmış ve yabancısı oldukları bu ülkede varolma sınavı vermektedirler. Sürgünde kader birliği yapan Brani ve Feruzeh kendi geçmişleri ve eski hikayeleri ile birlikte yeni hayatlarında birbirlerine yol arkadaşlığı ederler. Herkesin geçmişinde sakladığı bir sırrı yada işlediği bir günahı vardır.
Bol karakterli bir roman Masumlar. Olayların çoğu acılı, insanlarsa yaralı. Yazar "İnsan insanın sığınağıdır." derken insana olan inancından ve umudundan vazgeçmediğini bir kez daha vurguluyor.
Burhan Sönmez bu romanda da anlatılardan ve masalsı bir dilden faydalanarak, akıcı, sade ve bol diyaloglu bir anlatım ile su gibi akıp giden ama okurken ve kitabı bitirdikten sonrada düşündüren bir roman yazmış.
Haymana'da geçen kısımlarda zamanın siyasi ve sosyal yapısınada bir kesit atan yazar Deniz Gezmiş'e de selam vermeyi unutmamış.
Masumlar bir solukta okunan ama etkisi uzun süren bir kitap.

“Benim vatanım çocukluğumdu ve ben büyüdükçe uzaklaştım ondan, uzaklaştıkça o büyüdü içimde.” diye başlıyor hikayeyi anlatmaya Brani Tawo. Haymana’da başlayan hayat siyasi sürgünlükle yönünü İngiltere’ye çevirerek devam eder. Üç farklı ülkede iki insanın birleşimi. Gurbetin de acının da memleketi yoktur. Haymana (Türkiye), İran ve İngiltere’ye dayanan üçgene sıkışmış Feruzeh ve Brani Tawo. 3 dünya arasında sıkışıp kendini kurutmaya çalışan iki yoldaş, aşık, insanın varoluşsal sancılarından sıyrılıp yaşamaya çalışması. Şiirlere, ölülere ve fotoğraflara dayanarak kendilerini aramak. Kewe nedense bana Marquez’in Yüzyıllık Yalnızlık’ta ki Ursula Buendia’yı hatırlattı. Hayatın tüm acılarına rağmen sığındığı elma ağacı...

Köy köy dolaşıp fotoğraf çeken fotoğrafçı, köylerden birinde sevdiği kıza kavuşamayan bir adam, şehirden gelmiş ama köylülerden daha çok köyü sahiplenmiş bir kadın, o kadının kabına sığmayan ikiz kızları, yetim bir kıza annelik yapan bir kadın, ve yetim kızın oğlu. İşte yetim kızın oğlu bütün hikayeleri anlatan / hatırlayan kişi. Memleketinden uzakta kitap falları bakan bir kadına aşık olur o da. Aralarında sakince ilerleyen aşk ve sohbetleri çok güzeldi.

Modern Hikaye Anlatıcısı

Burhan Sönmez'in bu ince romani, özenli dili ve hikayeleriyle yogun bir roman ayni zamanda.
Burhan Sönmez, iyi hikaye anlatmasini bilen ender yazarlardan.
Özellikle romandaki o Wittgenstein mezarlik sahnesi mükemmel. Kahramanin kendiyle yuzlesmesi ayni zamanda okurun da kendiyle yuzlesmesine acilan bir kapi.
Kisaca okuyunuz efendim.
Kitabin sade bir dili var ve cok kolay okunuyor ama bittiginde de uzuluyor insan.