Mavi Kapılı Evler
Gül KılıçkayaMavi Kapılı Evler Gönderileri
Mavi Kapılı Evler kitaplarını, Mavi Kapılı Evler sözleri ve alıntılarını, Mavi Kapılı Evler yazarlarını, Mavi Kapılı Evler yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Doğanın en güzel resmi, köyün kendine has hayatı ve düşmeyen ritmi ile hüznü ve sevgiyi kucaklayacağımız , samimiyetin gerçekte ne anlam ifade ettiğini anlayacağımız, modern dünyadan bir anlığına bile olsa uzaklaştıracak, özlem dugusuyla okuyacağınız ve yazarımızın içsel yolculuğuna eşlik edeceğimiz ,yüreklere dokunacak bir hikaye ; Cemile Öğretmen , Nazlı ile , Neriman Teyze ve Ragıp ile güzel anlara eşlik etmek değerliydi...
Nazlı, doğduğu yaşadığı bu köyü çok seviyordu. Ama içinin bir köşesinde bu topraklara ait bir kızgınlık vardı. Buraya bırakılmanın, buraya terk edilmenin öfkesi vardı. Bir yanı ile aşkla bağlı olduğu bu köye bir yanı ile kızgındı. Ama bu köy Cemile Öğretmen için bir cennetti. Köyün Neriman Teyze'si, Nazlı'nın babaannesi idi. Anne sevgisin bilmezdi ama babaannesini de çok severdi... Baba sevgisi , onuda bilmiyordu Nazlı. Çünkü Ragıp sadece vicdan azabıyla yaşıyordu...
Bunlara rağmen , köyde yinede hayat vardı. Nazlı ve Cemile Öğretmen ile bu hayata dahil olmak ... Nice mavi kapılı evler , kapıları umuda açılan insanlar, çam ağaçları, köyü ortadan ikiye ayıran dere, hayvanlar, elleri nasır tutmuş dedeler, saçları kınalı nineler ,herşeyiyle bu küyün bir neşesi vardı...
Hayatın akan bir su gibi önüne çıkan her engeli sürükleme işlevi vardır. İnsan biraz sabır gösterse her dert görevini yerine getirip başka bir boyut kazandıracaktır...
Bu evlerinin kapısı maviye boyalı köy, içinde daha az öykü barındırarak devam edecekti yaşamaya. Azalan insanlara kapanan kapılar eklenerek... 
Gül Kılıçkaya
Merhaba kitapseverler
#mavikapılıevler#gülkılıçkaya#roman#okudumbitti#ozlemli_kitaplar#alıntı
"Sevmek sadece içten gelen bir his değildi ,sevmek ilmek ilmek işlenen örülen,kesilen, biçilen, dikilen bir histi."
Karadeniz'in o güzelim ağaçlarının kokular saldığı bir köyde yaşayan Nazlı, babası ve babaannesi ile yaşamaktadır. Nazlı daha bebekken annesi evi terk etmiştir. Anne sevgisi nedir bilmeden büyüyen Nazlı birde o yetmezmiş gibi baba' nın sevgisizliği onu üzsede babaannesi iyiki vardı o herşeye değerdi. Köyde öğretmenlik yapan Cemilenin hayat öyküsü ' de etkileyiciydi. Cemile bir kazada çocuğunu kaybeden ve sonrasında eşinden ayrılan ve tek başına hayatta kalma mücadelesi veren bir kadın. Bu hayat yolunda Cemile öğretmen ile Nazlı ' nın yolları kesişecek ve kimbilir hayat onlara ne sürprizler yaşatacak . Bakalım bu iki kadını neler bekliyor?
Bu türü sevenlere bir öneri olarak gelsin. Sağlıcakla, kitapla kalın .
@elpisyayınları
Aylin Sezersan
Yaşamaktan daha önemli bir şey var, sevdiklerinle yaşamak mesela, sevdiğin yerlerde yaşamak mesela, sevdiğin bir hayatın içinde yaşamak ya da.
Sayfa 46Kitabı okudu
İnsan ilk neden kendinden geçer? Üstelik kendinden geçtiği an döndüğü ilk dönemeçte yine sadece kendisi varken...
Sayfa 48Kitabı okudu
Acının insanın içine işleyen bir kokusu var. Çok soyut ama hissedilen. Soğuk kokusu gibi. Tarif et dense mümkün değil ama eminim var.
Sayfa 96Kitabı okudu
Sevmek sadece içten gelen bir his değildi, Sevmek ilmek ilmek işlenen, örülen, kesilen, biçilen, dikilen bir histi.
Sayfa 113Kitabı okudu
"Hayat başka yerden akacaktı onlar için.
Kopmuş yaralı yanlarında bir muhabbet inşa etmeye çalışmaktan çok, nadasa çekilmiş bir tarlayı yeniden ekmekten çok, yepyeni bir sayfa açıp buraya yazacaklardı yeni hatıralarını."
Sayfa 43Kitabı okudu
"İnsanın annesinden öğreneceği milyonlarca şey varken ben öz evladını bile sevmemeyi öğrenmişim."
Sayfa 57 - Elpis YayınlarıKitabı okudu
"İnsan ne tuhaf... Bazen kendi derdini unutacak başkasının derdiyle dertlenecek kadar insani duygular yaşar, bazen de başkasının derdini görüp kendi hâline şükreder, “ Şükür böyle dertlerimiz yok der.” der."
Sayfa 55 - Elpis YayınlarıKitabı okudu
"Köy yerinde çocuklar dinlenmezdi, kendilerini dinlettirmek zorundalardı. İş çoktu, çocuk çoktu, söylenen şeyler, dinlenen şeyler çoktu. Azaltmak için de ilk harcanan çocukların cümleleri olurdu."
Sayfa 32 - Elpis YayınlarıKitabı okudu
"... bazı kelimelerin ardına virgül koysan da olur koymasan da ya hani. Emine de öyleydi o ev için, var ile yok arası. Yağmaya devam eden karın altındaki ayak izleri gibiydi,nasılsa üzeri kapanacaktı. Nasılsa sessiz sakin boyu uzayacak, saçları iki yanına örülecekti. Kendi kendine büyüyüp gidecekti, ayrık otları gibi."
Sayfa 31 - Elpis YayınlarıKitabı okudu
"İnsanlar hep konuşur, sürekli konuşur, bazen iyi bazen kötü mütemadiyen konuşurlar."
Sayfa 24 - Elpis YayınlarıKitabı okudu