Mavide kalanlar..tek bir alıntısına derin anlamlar yükleyip koşa koşa sepete eklediğim kitap :)
Söylemeden geçemem,beklediğim kadar duygu yüklü bir kitap olmadı benim için,belki de ben kafamda çokça büyük beklentilere girmişimdir,bilemem.
Hiçbir zaman büyük umutlarım olmadı…bir şeylerin düzelebileceğini,biteceğine,yeniden başlayacağına dair.Ama öyle güzel bir önsöz yazılmış ki durup düşünmemek pek mümkün değildi bana göre..
Umudun rengidir mavi demiş yazar kitabın başında,demekle kalmamış inandırmış okuyucularını.’’Hayallerimin saklambaç oynadığı yerdir gökyüzü,uçuk kaçık biraz da mavi’’dedi ya ben orada koptum kitaptan,dedim ne zamandır çimlere uzanıp gökyüzünü seyretmiyorum?ne zamandır gökyüzüne bakarken hayallere dalmıyorum?hep bir karamsarlık içindeyiz oysa ki çıkış yolu evimizin kapısı,ruhumuzun ilacı da gökyüzünde..
Sayfalarda hoş sözler,minik şiirler bulunuyor kitabın çoğunda.Daha fazla kitap hakkında konuşmayayım .
Yazanın kalemine sağlık,okuyana keyifli bol istifadeli okumalar dilerim…
