“Mavinin her tonuna razıyım da sen tonu bir başka oluyor.”
Oğuz Yılmaz, bu eserinde II. Yeni ve Garipçilerin şiir anlayışını sentezleyen, somuttan başlayıp soyut âlemin derinlerine doğru yelken açan bir şiir evreni kurgulamıştır.
“Oysaki hatırın bitmesin diye ne çok kahve içmiştim.”
Şairin müptelası olduğu kaleminden dökülen kelimeler, şiir dünyasında kendine rahat bir koltuk aramakta, tüm işi gücü bırakıp tavsamaya yüz tutmuşken bir anda bütün gücüyle cascavlak okurun karşına çıkmakta ve onu büyülemeye çalışmaktadır.