Medeniyetin Arka Sokakları
Metin KarabaşoğluSözler ve Alıntılar
Peki, Yahudilerin 'Yalnız bizim kavim kurtulacak. Biz seçilmiş bir halkız' tavrından rahatsız olan nefsim, 'Bir Türk dünyaya bedeldir.' sözüne niye kılıflar arıyordu? Niye 'Ne mutlu türküm diyene' sözünden o derece alınmıyordu? Damarlarımızdaki kanın asaletine niye ve nasıl inanıyordu?
Bir 'Medine' özlemini hep gündemde tutuyor ; ama ancak 'Mekke' nin ardından 'Medineli' olunabileceği sırrını alıyorduk.
Gökteki ve yerdeki her şeyi imanımızın delili kıldıktan sonra ancak, hakiki imana erişmiş sayılırdık.
Sayfa 40Kitabı yarım bıraktı
"Ağızların tadını kaçıran ölümü sıkça hatırlayınız"
O HALİ, O YÜZŨ VE O SÖZÜ unutacağımı hiç sanmıyorum. Bir gazetenin sayfa ortasına çerçevelenmiş bir fotoğraftı. 97 yaşındaki ünlü tiyatrocu 'solunum yetmezliği' şikayetiyle hastaneye kaldırılmıştı. Başucunda, hemşire ve doktordan çok gazeteci vardı. Son bir fotoğrafını çekmek üzere başına üşüşmüşlerdi. Onlara hüzünle, elemle baktı. 97 yaşına ve solunum yetmezliğine rağmen asla ihmal etmediği ruj, rimel, fondöten, vesairenin
örtmeyi beceremediği kırışık yüzün çevrelediği dudaklarından ürkütücü kelimeler fisıldadı. "İşte" dedi, “işte gazeteciler de geldi. Söyleyin doktor, ölecek miyim?"
...
Bir ay kadar sonra, gazetelerde, ünlü tiyatrocunun boy boy fotografları bir kez daha yayınlandı.Gazeteciler tekrar başına üşüştüler. Ama o, onları göremedi. Az önce fani hayata gözlerini yummuştu.
Tabutu bir-iki gün orada burada dolandı. Sonra, bir zamanlar 'genç ve güzel yetenekli aktrisimiz' olarak icra-yı sanat eylediği tiyatro sahnesine birakıldı. En gerçek, en doğru
en öğretici oyununu, yazık ki ölümünden sonra oynamıştı. Sonra perde kapandı, mezar açıldı, üzerine toprak atıldı ve kendi hesabıyla başbaşa bırakıldı. Alkışlar, alkışçılar, şöhret
yüklü emekli aylığı, devlet sanatçılığı, gazete kupürleri, gazeteciler... hepsi terkedip gitti; o, orada yapayalnız kaldı.
Sayfa 125
"Birisinin kazanması gerekiyorsa, birileri kaybetmek zorundadır." diyordu hâzır medeniyet.
Sayfa 24Kitabı yarım bıraktı
'biz' kimiz?
İmanî şefkat, suçlu bile olsa, insana insan gibi davranmayı emretmiyor muydu? 'İnsaniyet-i kübra' idi İslâmiyet; o halde, insaniyete sığmayan haller imana hiç sığmıyor değil miydi?
Sayfa 16Kitabı yarım bıraktı