Dex’in kitaplarını okurken özellikle çevirisi ister istemez gözüme batıyor. Defalarca bu durum yüzünden mutsuz olduğum düşünülürse ön yargımda haklıyım bence. Bu kitapta da beni üzen kötü bir çeviri vardı. ‘Gene’ gibi yanlış kelime kullanımı görünce sinirim bozuldu. Bu kadar bariz bir hataya düşmeleri beni çok üzüyor. Özellikle arka kapak yazısı mahalle ağzıyla çevrilmiş, trajikomik bir durum.
Kitabın konusuna gelecek olursak hayatımda ilk defa böyle bir kitap okudum diyebilirim. Meleklerin acımasız, kötü olduğu kurgular vardı ama bu kitabın içinde çok başka konular vardı. Başta anlamakta zorlandım ama sonrasında akıp gitti ve kitabı çok beğendim.
Penryn, bir insan. Doğal olarak yaşamlarını mahvetmiş meleklerden nefret ediyor ve bu yüzden yardımına muhtaç olan Raffeye başta iyi davranmadı. Ne yalan söyleyeyim yaralı bir adama can çekiştirmesi beni gerdi. Yine de Penryn i suçlayamıyorum. O da istediği için yapmıyordu, çaresizdi. Sonrasında daha ılımlı oldu hatta Raffenin bir melek olduğunu bile unuttu neredeyse. Aralarındaki ilişki hala muallak ama bence güzel bir enemies to lovers olacak gibi ;)
Raffe için düşüncelerim hala tam oturmadı. Ne yaptığını unutmuş kaybolmuş karakterlere benziyor. Bir amacı olduğunu hissedemedim. Yani tamam kitapta kişisel bir amacı vardı ama melek olarak ne gibi bir amacı var anlamadım. Zaten giriş kitabı olduğu için çok fazla bir beklentim yoktu. Tavsiye ediyorum.
