İnsanın, içinde tuttukları bir süre geçtikten sonra dışa vurulamıyor.
Hepimiz kendi yaşamlarımızın kötü karakterleriyiz. Birbirimizi iyilikle suçlayıp da terk eder, diğerleri iyiliğimizden yakınınca fark ederiz.
İyi olarak üzülünce bir vakit, kötü olur çıkarız çaresiz. Ama içte bir cellat vicdanı kalır. Kötü olsak da iyileri üzmeyiz.