Uzun zamandır kitaplığımda bulunan,ara ara açıp biraz göz gezdirdikten sonra bıraktığım,her seferinde dikkatimi çeken giriş kısmını,önsözünü okuyunca anladım ancak.
“Ben öldüm biliyor musunuz? Ama hala sizinle iletişim kuruyorum.Dostlarım sağ olsunlar.”
Meğer Bülent Yerlikaya 23 Nisan 2013 de vefat etmiş.Yazmayı düşündüğü kitabı da ekip arkadaşları(en son izgören akademide çalışıyormuş) bir araya gelerek,kendisinin eğitim notlarından,yazılarından,televizyon ve radyo söyleşilerinden,videolarından derleyerek kitap haline getirmişler.
Neden bilmiyorum çok etkilendim.Hele kitabın sonunda yakınlarının Bülent Yerlikaya ile ilgili yazıları,keşke hayattayken kendisini tanıma fırsatım olsaydı dedirttirdi bana.Okurken güldüm,etkilendim,hüzünlendim değişik duygu durumları içine girdim.Hayatta olsaydı eminim ki çok daha sık duyacaktık adını.
Ne demişti Yaşar Kemal:”O iyi insanlar, o güzel atlara binip çekip gittiler.”
Dostlarının sayesinde okurlarının kalbinde yer etti.Sevenlerinin zaten kalbinde yaşıyor..
(Kitabın bende bıraktığı etkisinden ötürü kitaptan hiç bahsetmemişim.Oldukça doyurucuydu.Anlamlı hikayelerle,yaşanmış anılarla,özlü sözlerle pekiştirilerek,konunun akılda kalıcılığı arttırılmış.Yaşam boyu iletişim halindeyiz.Bu konuda ne kadar bilgi sahibi olursak,okuduklarımızı hayatımıza uygularsak,insanlarla olan iletişimimizde o derece başarılı olur.Ben çok beğendim.Okumanızı tavsiye ederim.)
