İSTANBUL'DAN AYRILIŞ Berrak tertemiz bir gök. Zeytinyağı gibi durgun bir deniz. Avn-i Huda vapuru, arkasındaki İran bayrağını dalgalandıra dalgalandıra, Tophane hizasında demirlemiş duruyor. Ön direğinde mavi bir bayrak daha var: Hareket bayrağı. Bir iki saate kadar, vapur İstanbul limanından ayrılarak, yolcuları arasında iki önemli kişi ile Marsilya'ya doğru yollanacak. İki önemli kişi dedik; evet! Bunlardan biri, epey zamansan beridir sizin de tanıyıp sevdiğiniz filozof yaradılışlı, Meşhedi Mirza Cafer-i Hemedani, öteki de onun sevgili arkadaşı, bu satırların yazarı Çekirge bendeniz. Marsilya'ya giden bir vapurda ne işimiz var, değil mi? Biz bu seyahati çoktan tasarladık. Hayali, gönlü, emelleri dünya kadar geniş olan dostum Meşhedi'nin İstanbul'da canı sıkıldı. Bir iki kere İran'a gitti geldi… Doymadı. Sırası, geldikçe bana derdini açıp: -Çekkirge'fendi! Seninle bir devr-i eğlem seyahatine çıhsah. Yerupa'nı, Emelika'nı dolansah… Hele dünyayı görüp gönüllerimizi ferah gılsah… Özün muna ne diyersen? Yollu sözlerle isteğini belirtirdi…
