Bence her şiir, önce şairinin yüreğini yakmıştır ve şiir olup önce yüreğinden, sonra kaleminden dökülmüştür beyaz kağıtlara...
Bazen hüzün olmuş, bazen neşe olmuştur. Ama satırlara düştükten sonra artık okuyanın olmuştur o şiirler. Her şiir herkese hitap etmeyebilir belki bu yüzden ama insan o kalemde ve şiirde kendini buluyorsa eğer okumalara da doyamaz. Ezberler hatta zihnine kazır bazılarını. Yeri geldiğinde, bir dost sohbetinde kendiliğinden dökülüverir o güzelim satırlar, hiç unutulmayan şarkılar gibi.
Sonbahar mevsiminin eşsiz güzelliğinın adı hüzündür bana göre. Hüzün de insani duyguların en besleyici olanı. Beraberinde merhamet, vicdan ve empati gibi üst duyguları da getirir.
Yazarımız sevgili TC Betül Fırat kalemini denemelerinde de çok beğenmiştim, şiirleri de beni benden aldı. Zaman zaman, ihtiyaç duyduğumda açıp okunacak, baş ucu şiir kitaplarım arasına girecek bundan sonra.
Şiir sevenlere tavsiyemdir.
Okuru bol, kalemi daim olsun.