İnsanlığın tarih sahnesine milyonlarca yıl sonra katılmış ne kadar Tanrı varsa, Marduk'un huzurunda toplandılar. Alışılmadık bu toplantıda Ehriman ile Ahura-Mazda, Marduk'un iki yanında ayakta durdular. Diğer Tanrılar ise, karşılarındaydı. "Yüce Tanrılar" diye söze başladı Marduk. "Daha bizler henüz yaratılmadan, insanlık milyonlarca yıllık yaşamını sürdürmekteydi. İnsan, var olduğu günden beri soğuğa, sıcağa, geceye, açlığa ve yok olmaya karşı direniyor. Bu direnme, ona akıllı olma ayrıcalığı verdi. Artık insanın sonsuza dek kullanacağı bir sihalı vardı; akıl. Biz Tanrıları da, kullanacağı bir silah olarak yarattı. Daha güçlü silahlar bulduğu zaman da bizi tarihin çöp tenekesine attı. Kan ve gözyaşı dolu tahtlarını bizim adımıza kurdular ve böylelikle, savaşlarının masumiyeti kirlendi. Ve ben artık egemenlerin, haksızların, ikiyüzlülerin, insanı sömürenlerin, başkalarının acısı ile beslenenlerin Tanrısı olmak istemiyorum. Ve ne mutlu bana ki, kendime ait ölümü istiyorum..." Ahura-Mazda "Yüce Marduk sen kendini öldürmekle..." diye söze başlayınca Marduk, "Kendimi öldürmekten kim söz etti? Ben kendimi değil Tanrılığımı öldüreceğim" dedi. Diğer Tanrılar "Nasıl yapacaksın?" diye sordular, Marduk "Kolay" dedi insanlaşarak.
