Kıyıdan sallanan her mendilin ardından giden geminin adıdır Gülcemal...
Çocuklarından ayrılan baba...
Nişanlısını bırakıp giden erdir Gülcemal... Bir sabah ezanıyla yola çıkmaktır Gülcemal...
Akşam olunca hüzün doldurmaktır kadehe...
Dumanı tüten her baca, biraz Gülcemal’dir...
Aşktır Gülcemal, özlemdir, acıdır, vatandır... Gülcemal, her şeyden öte; ‘ana’dır...