Bu evi hanginiz böyle kendi düzeyine göre döşedi? Kimin yatak odası bu? Mustafa Kemal'in mi, Mecidiyeköy'de Aygaz bayii Selahattin'in dostu Mualla'nın mı? Seçim günü, politika yapmak yasak, yani politikayı "çaktırmadan" yapmak gerek. Laz fıkrası anlatacak, eski Direklerarası'ndan dem vuracak da halimiz yok ya, öyle bir konu yakalamalı ki hem zararsız hem nalına hem mıhına, azıcık da "araziye çıkalım" dedik, hep masa başında iş bitirmeye saplanmayalım da gidip bir yerleri gezelim dolaşalım, "izlenimler" derleyelim... Kalktım, Mustafa Kemal'in evine gittim. Gitmez olaydım. Mustafa Kemal'in evi... Şişli'de, çevresini saran iğrenç beton, yığınları içinde boynu bükük Kalmış, o şirin bahçeli, sivri çatılı, cumbalı, iki katlı üç katlı eski evlerin hepsi yıkılıp Be Te Be apartmana gittiği için hepsinden birkaç metre ileri çıkık, 1989 Türkiye'sine, İstanbul'a hiç yakışmayan hüzünlü bir anıt gibi durup duran o ev... Bir zamanlar önünde bahçe parmaklığı, dökme demirden bahçe kapısı olduğunu kim hatırlar? Şimdi ortalığa kusturucu dumanlarım sala sala geçip giden pislik yuvaları belediye otobüsleri, içi kirli koyun postu kaplı çamurlu taksiler, oradan oraya koşuşturan kara kalabalıklar ve balgamım özellikle o evin önüne denk düşürüp poturunun üstünden apış arasını karıştıran çember sakallı, bereli, uğursuz suratlı genç şeriatçılar arasında dikiliyor... Zamana ve rezilliğe karşı tek başına… Evi pembeye boyamışlar. Pancurları beyaz. Kapının yanında nöbetçi kulübesi, içinde asker polis mafiş. Yarın üç-beş soytarı çıkıp bomba momba atmaya, evi yakıp yıkmaya kalkarsa hesabım nasıl verecek Şişli Emniyet Amiri ya da bölge inzibat komutanı? Kapıda plaket. Giriş beleş. Ama ziyaretçi de mafiş:·Çünkü 1989 İstanbul'unda Mustafa Kemal de, evi de kimsenin ipinde değil artık. Böylesine paspal döşenen evi, hoş, millet gezip de ne yapsın?..
