İnsanlar xəstəliyim haqqında danışanda elə aura yaradırlar ki, sanki bədənimin hansısa hissəsi zədəlidir deyə, digər mənəvi duyğularım da artıq yoxdur. Bu görmə əngəlli birinin yanında dayanıb yüksək səslə onun görə bilməməsi haqqında danışmağa bənzəyirdi. Adam istəyirdi ki, qışqırıb desin:
"Eey, mən burdayam. Sizi eşidə bilirəm!"
"Gecənin ən qaranlıq anı gün doğmazdan az əvvəldir..."