Eğer bir kimse bir şeyi seviyorsa o şeyi çok anar. Dolayısıyla sevgiliyi çokça anmanın sonucu, sevgisi de ister istemez gönle yerleşir. Yerleşince de gönül hep onunla meşgul olur. Bunun içindir ki, Allah'tan başkasını seven bir kimsenin kıldığı namaz vesvesesiz, uğraşısız geçmez.