Bu kitap, herhangi bir mezhebin, tarih boyunca oluşmuş olan görüşlerini nihai hüküm gibi algılayıp onların değişmezliğini kabul etmenin son derece hatalı bir tutum olduğunu göstermektedir. Ancak, bu hükümlerin değişmez olduğu açıkça söylenmemesine rağmen, fiiliyatta ise durum bundan ibarettir.
Hanefi mezhebinin ilk imamları olan, Ebû Hanîfe ve ashabı, namazların cem'i ile ilgili hadisleri, kendilerince haklı gördükleri çeşitli gerekçe ve tevillerle uygulama mevkiine koymamışlar; cem'i, sadece, Arafat ve Muzdelife'ye hasretmişlerdir. Ne yazık ki, daha sonra gelen bütün Hanefi uleması, bu görüşü sadece tekrarlamakla yetinmiş, ilk imamların gerekçe ve tevillerini sorgulama cihetine gidememişlerdir.
İmam-ı Azam Ebû Hanîfe'nin fıkıh anlayışına bağlılık; onun görüşlerini tekrarlamakla değil, bilakis onun metodunu, yöntemini, hepsinden önemlisi Allah ve Rasulü dışında herkesin görüşlerinin sorgulanabileceğini açıkça ilan eden, onun eleştirel zihniyetini ve düşünce dinamizmini benimsemekle olabilir.
Bu kitap işte bu konuda bizleri, zihniyet değişikliğine davet ederek dinamik ve eleştirel bir hadis-fıkıh anlayışına çağırmaktadır.
