Nazım Hikmet Şiirleri 2: Mapusluk Zor Zanaat
Nazım Hikmet RanEn Eski Nazım Hikmet Şiirleri 2: Mapusluk Zor Zanaat Sözleri ve Alıntıları
En Eski Nazım Hikmet Şiirleri 2: Mapusluk Zor Zanaat sözleri ve alıntılarını, en eski Nazım Hikmet Şiirleri 2: Mapusluk Zor Zanaat kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Hapisten
mektubun içinde yolladığım karanfili tak saçlarına,kaldır öpülesi çizgilerle kırışık beyaz, geniş alnını...
Ben içeri düştüğümden beri güneşin etrafında on kere döndü dünya.
Topraktan öğrenip kitapsız biIendir. Hoca Nasreddin gibi ağIayan, BayburtIu Zihni gibi güIendir. Ferhad’dır. Kerem’dir. ve KeIoğIan’dır.
Kar kesti yolu
sen yoktun
oturdum karşına dizüstü
seyrettim yüzünü
gözlerim kapalı
Gemiler geçmiyor
uçaklar uçmuyor
sen yoktun
karşında duvara dayanmıştım
konuştum, konuştum, konuştum
ağzımı açmadan
Sen yoktun
ellerimle dokundum sana,
ellerim yüzümdeydi.
O mavi gözlü bir Dev' di 116 yaşına girdi
Nazım Hikmet' in en kısa otobiyografisidir herhalde.
1902'de doğdum
doğduğum şehre dönmedim bir daha
geriye dönmeyi sevmem
üç yaşımda Halep'te paşa torunluğu ettim
on dokuzumda Moskova'da komünist Üniversite öğrenciliği
kırk dokuzumda yine Moskova'da Tseka-Parti konukluğu
ve on dördümden beri şairlik ederim
kimi insan otların kimi insan balıkların çeşidini bilir
ben ayrılıkların
kimi insan ezbere sayar yıldızların adını
ben hasretlerin
hapislerde de yattım büyük otellerde de
açlık çektim açlık gırevi de içinde ve tatmadığım yemek yok gibidir
otuzumda asılmamı istediler
kırk sekizimde Barış madalyasının bana verilmesini
verdiler de
otuz altımda yarım yılda geçt
UMUT İNSANDA!
“Ve güneş doğarken hiç umut yok mu? Umut… Umut… Umut… Umut insanda!”