Ne Olmuş Güldüysek Gönderileri
Ne Olmuş Güldüysek kitaplarını, Ne Olmuş Güldüysek sözleri ve alıntılarını, Ne Olmuş Güldüysek yazarlarını, Ne Olmuş Güldüysek yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Öldüğünüzde cennete giderseniz Tanrı'nın kapısında size ne söylemesini isterseniz?"
"Haklısın, Kürtlere haksızlık ettim."
Sayfa 111 - İletişimKitabı okudu
"E ne olmuş güldüysek?"
Sayfa 49 - İletişimKitabı okudu
"Ülkenin bir tarafı diğer tarafına çok yabancı ve bunu anlatmak neden bu kadar zor?"
Sayfa 45 - İletişimKitabı okudu
Şüphelinin aynı gazetede yayınlanan 26/10/2016 tarihli yazısında, "Kürtler arasında Türk devletinin Kürtlere olan tavrını belki de en iyi tanımlayan, en bilindik fıkra şöyle: 'Bir Türk ve bir Kürt ölüm cezasına çarptırılır. Kürt'e 'Son isteğin nedir?' diye sorarlar. Kürt kısa bir süre düşünür ve şöyle der: 'Anneciğimi çok seviyorum, bu dünyadan göçüp gitmeden önce son bir kez daha görmek istiyorum. Aynı soru Türk'e de sorulunca Türk tereddüt etmeden cevap verir: 'Kürt'ün annesini göremeden ölmesi" şeklinde beyanlarının olduğu...
Sayfa 17 - İletişimKitabı okudu
Endişelenirsen ölürsün. Endişelenmezsen yine ölürsün. Demek ki endişelenmeye gerek yok. Keşke her şey özlü sözler bulmak ve bunları tarihe geçirmek kadar kolay olsa. Hayatın sırrına ermeye çalışan, boşlukta dolanan milyarlarca insan, kendilerine en uygun sözü seçer, cebinde taşırlar. Ama iş gelip çattığında bütün ceplerinin boş olduğunu hissedersin.
Sihrini toprağa gömen eşkıya, elbet kırık kafalı kara gözlü çocuklar büyüyecek, ay ışığında kayıp bir eşkıyanın sihrini arayacaktır.
Ateş gözümüzü dağlıyor, kirpiklerinizi aralayın.
Kürdün bir son hali vardır. ‘Hawar’ hali. İsyan ve imdat, ikisinin karışımıdır bu aslında… Ölenlerin arasında bir genç vardı, neredeyse savaşla akran. Adı Rojhilat. Yani doğu. Güneşin doğduğu taraf. ışık sönüyor, ölüm doğudan yükseliyor. #EvrimAlataş
“Köy çocuğuysan eğer, mecbursundur oyuncağını üretmeye.”
Sayfa 163Kitabı okudu
Yer yer espri ile de olsa değindiğin kaybettiklerimize gelince... Yüreğimizin bir kenarında saklamasını bildiğimiz ata yadigarı sandıklar gibi geliyor bana. Sana ait ama senden değil. Kullanmayacaksın da... Saklayacaksın sadece. Onlar sarardıkça, kullanılmaz hale geldikçe, başka bir kuşağa devredeceğini bile bile yapacaksın. Aslında hiç sana ait olmayacak. Taşıyıcısın sadece. Alıp kullansan, yıkasan mesela, sarılıkları gitse, o zaman maneviyatı kalmayacak. Ve yılların, bir ihanet acısının hesaplaşması ile geçecek.
Sayfa 152Kitabı okudu
vücuduma bir ilaç verildiğinde aniden karanlığa geçmekten korkuyorum. Ölüm yüzleşilmesi gereken bir duygu bence. Son duygun olsa da...
Sayfa 152Kitabı okudu