Bazı insanlar kendileri ile baş başa kalmaya öylesine alışmışlardır ki, kendilerini başka insanlarla kıyaslamazlar bile. Huzurlu ve şenlikli bir ruh hali içinde, kendileriyle gayet güzel sohbet ederek, hatta gülerek, kendi monolojik yaşamlarını iplik gibi eğirip dururlar.
Bu yüzden bazı kişileri kendi yalnızlıklarıyla baş başa bırakmalı, sık sık yapılanın tersine, bu yalnızlıktan hareketle onlara acıma aptallığına düşmemeliyiz.