Gelişimi eksik kalmış bir bedenin içinde ruhun dumura
uğrayacağı bellidir. Quasimodo, bedenine uygun bir ruhun,
içinde körlemesine hareket ettiğini şöyle böyle hissediyordu.
Nesnelere dair algısı, düşünce aşamasına gelmeden önce ciddi
bir kırılmaya uğruyordu. Beyni özel bir ortamdı: Oradan
geçen fikirler tamamen çarpılmış olarak çıkıyordu. Bu
kırılmadan gelen yansıma da ister istemez aykırılık ve sapma
gösteriyordu.